Plan restrukturyzacyjny, to podstawowy i obligatoryjny dokument każdego postępowania restrukturyzacyjnego. W planie restrukturyzacyjnym umieszcza się m.in. informacje o bieżącej sytuacji przedsiębiorstwa, przyczynach trudnej sytuacji finansowej, planowane działania restrukturyzacyjne, jak również szacunkowe zyski i straty na kolejne pięć lat.

Kryzys finansowy w firmie, który przeistacza się w niewypłacalność, to trudna sytuacja nie tylko dla zadłużonego przedsiębiorcy, ale także dla kontrahentów mających względem niego roszczenia. W ramach odpowiedzi na powyższe, opracowano postępowania, dzięki którym dłużnicy i ich wierzycieli nie są pozostawieni samym sobie. Postępowanie upadłościowe i postępowanie restrukturyzacyjne, bo o nich oczywiście mowa, różnią się miedzy sobą pod wieloma względami. Łączy je zaś m.in. założenie, że nie mogą być przeprowadzane z pokrzywdzeniem wierzycieli. Sami wierzycieli posiadają tymczasem istotne dla przebiegu upadłości i restrukturyzacji prawa, w tym prawo do zainicjowania postępowania. W Prawie upadłościowym (Art.20) czytamy, że wniosek o ogłoszenie upadłości, może zgłosić dłużnik lub każdy z jego wierzycieli. W przypadku postępowania restrukturyzacyjnego, sprawa wygląda nieco inaczej.

Zamiast upadłości – restrukturyzacja

Restrukturyzacja jest szansą uzdrowienia zadłużonego przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa, które jest zagrożone niewypłacalnością. To alternatywa dla upadłości, która najczęściej skutkuje likwidacją firmy. Restrukturyzacja ma za zadanie wyprowadzić zadłużoną firmę na prostą – tak, by mogła dalej funkcjonować na rynku. W zależności od potrzeb i rzeczywistej sytuacji finansowej przedsiębiorca może wybrać jedno z czterech postępowań restrukturyzacyjnych: postępowanie o zatwierdzenie układu, przyspieszone postępowanie układowe, postępowanie układowe, postępowanie sanacyjne. Żeby postępowanie mogło zostać  przeprowadzone skutecznie, niezbędna jest zdolność dłużnika do bieżącego zaspokajania kosztów postępowania oraz zobowiązań, które powstały już po jego otwarciu. Nieodzowne jest również złożenie korzystnych propozycji restrukturyzacji dla wierzycieli.

W przypadku zaistnienia niewypłacalności, zadłużony przedsiębiorca w ramach reakcji na taką sytuację w swojej firmie ma dwie drogi działania: może złożyć wniosek o otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego albo wniosek o ogłoszenie upadłości. Oba postępowania zostały stworzone z uwagi na potrzebę regulowania problemu zadłużenia, które przerosło możliwości spłaty dłużnika. Postępowania te są jednak od siebie odmienne, a główną różnicą miedzy nimi jest cel każdego z nich. Przepisy prawa obligują niewypłacalnego przedsiębiorcę do terminowego złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości i dają możliwość przystąpienia do postępowania restrukturyzacyjnego. Jednocześnie nie zabraniają złożenia obu wspomnianych wniosków w tym samym czasie. Kolejność ich rozpatrzenia nie jest jednak przypadkowa.

Przedsiębiorcy, którym grozi niewypłacalność lub tacy, którzy już stali się niewypłacalni, w ramach chęci i potrzeby ratowania firmy, mogą rozpocząć starania o przystąpienie do postępowania restrukturyzacyjnego. Celem takiego postępowania jest, jak stanowi ustawa Prawo restrukturyzacyjne, uniknięcie ogłoszenia upadłości dłużnika poprzez umożliwienie mu restrukturyzacji w drodze zawarcia układu z wierzycielami, a w przypadku postępowania sanacyjnego także poprzez działania sanacyjne, przy zabezpieczeniu słusznych praw wierzycieli. Niewypłacalność jest stanem, kiedy dłużnik traci zdolność do wypełniania swoich wymagalnych zobowiązań finansowych. Nie mniej dłużnicy, którzy zdecydują się złożyć wniosek o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego, muszą liczyć się z kosztami, jakie przyjdzie im ponieść w związku z postępowaniem. Prawo restrukturyzacyjne wskazuje, że koszty postępowania restrukturyzacyjnego obejmują opłaty i wydatki. Podkreślamy, że sąd odmawia otwarcia postępowania układowego lub sanacyjnego, jeżeli nie zostanie uprawdopodobniona zdolność dłużnika do bieżącego zaspokojenia kosztów postępowania i zobowiązań, które powstaną po jego otwarciu.

Po wejściu w życie ustaw Prawo upadłościowe i Prawo restrukturyzacyjne utworzono nowy zawód – doradcy restrukturyzacyjnego. Z dniem 1 stycznia 2016 roku, na mocy ustawy Prawo restrukturyzacyjne, wszystkie osoby, posiadające licencję syndyka, zostały doradcami restrukturyzacyjnymi, określone zostały również kryteria ubiegania się o licencję doradcy. Od czasu obowiązywania nowych ustaw znaczenie zawodu doradcy restrukturyzacyjnego systematycznie wzrasta.

Zadaniem postępowania restrukturyzacyjnego jest uratowanie przedsiębiorstwa przed upadłością, przywrócenie jego równowagi finansowej i funkcji rynkowych. Podejmując działania w ramach jednego z czterech rodzajów postępowania restrukturyzacyjnego, należy poczynić odpowiednie przygotowania, w tym zgromadzić niezbędne dokumenty. Jakie?

Restrukturyzacja może być pomocna dla wielu przedsiębiorców, ponieważ pozwala nie tylko na spłatę długów, ale również na dalsze prowadzenie działalności i zachowanie miejsc pracy.

Dlatego warto zebrać kilka ważnych informacji i terminów, które wiążą się z postępowaniem restrukturyzacyjnym.

Sytuacja polskiego przedsiębiorcy nie jest łatwa, zwłaszcza jeśli dopiero stawia pierwsze kroki w biznesie. Wiele małych i średnich firm kończy swoją działalność po upływie zaledwie dwóch lat od jej rozpoczęcia, a więc zanim na dobre zagoszczą na rynku. Z roku na rok rośnie również liczba przedsiębiorców ogłaszających upadłość. Według danych zgromadzonych przez Euler Hermes wynika, iż w okresie od stycznia do października ubiegłego roku upadło niemal 900 przedsiębiorstw, co jest 9%-owym wzrostem w stosunku do 2017 roku. Pozostaje pytanie, dlaczego tak się dzieje i co stanowi największą bolączkę przedsiębiorców? Czemu dobrze zapowiadające się przedsiębiorstwa zamiast działać i przynosić zyski, zamykane są w błyskawicznym tempie? Wśród przyczyn takiego stanu rzeczy przedsiębiorcy wymieniają przede wszystkim problemy finansowe, a więc utratę płynności, związaną najczęściej z zatorami płatniczymi, czy też nieustanną walkę z konkurencją. Do listy można dopisać wyjątkowo rozbudowaną biurokrację, czy problemy z interpretacją zawiłych przepisów. Sam start działalności również nie jest łatwy z uwagi na wysokie koszty zatrudnienia pracowników czy miażdżąco wysokie składki do ZUS, które zabijają najbardziej wymyślne pomysły na prowadzenie własnego biznesu, a przy okazji zapał i zaangażowanie młodych przedsiębiorców.