Zaciąganie kredytów i pożyczek, wydatki, inwestycje, to działania które opierają się na przepływie pieniędzy. Zdarza się, że w wyniku błędnych decyzji albo zdarzeń losowych dochodzi do zapaści finansowej, która z czasem się pogłębia. Kiedy dłużnik przestaje sobie radzić z opłacaniem rachunków w terminie, najprawdopodobniej nadszedł czas aby zapoznał się ze szczególnym postępowaniem, dzięki któremu ma szansę na uzyskanie oddłużenia. W postępowaniu upadłościowym, bo o nim oczywiście mowa, biorą udział zarówno zadłużeni konsumenci jak i przedsiębiorcy. Nie można jednak zapominać, że między upadłością konsumencką a gospodarczą istnieją znaczące różnice. Nie mniej wszystko zaczyna się od niewypłacalności. Upadłość bowiem ogłasza się właśnie w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny.
Stan niewypłacalności
Ustawa Prawo upadłościowe wskazuje, że dłużnik jest niewypłacalny kiedy traci zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Domniemywa się, że utrata tej zdolności pojawia wtedy, gdy opóźnienie w wykonywaniu zobowiązań przekracza trzy miesiące. Zapis ten dotyczy zarówno konsumentów jak i przedsiębiorców, z tym że w przypadku upadłości gospodarczej, niewypłacalność ma miejsce również wtedy, gdy zobowiązania pieniężne dłużnika (będącego osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną) przekraczają wartość jego majątku i sytuacja ta trwa ponad dwadzieścia cztery miesiące. Zakłada się, że z długami przekraczającymi wartość majątku mamy do czynienia, jeżeli zgodnie z bilansem, zobowiązania dłużnika, z wyłączeniem rezerw na zobowiązania oraz zobowiązań wobec jednostek powiązanych, przekraczają wartość jego aktywów a stan ten utrzymuje się dłużej niż dwadzieścia cztery miesiące.
Zasady prowadzenia postępowania
Postępowanie upadłościowe wobec osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej powinno być prowadzone tak, aby umożliwić dłużnikowi umorzenie zobowiązań, których nie udało się spłacić w trakcie trwania postępowania, a jeżeli będzie to możliwe- również zaspokoić, w jak najwyższym stopniu, roszczenia wierzycieli. Inaczej należy prowadzić gospodarcze postępowanie upadłościowe. W tym przypadku, w pierwszej kolejności zaspokojeniu podlegają roszczenia wierzycieli. Dopiero po tym, jeżeli racjonalne względy pozwolą, rozważa się możliwość zachowania dotychczasowego przedsiębiorstwa dłużnika.
Obowiązek vs przywilej
Dłużnik, który nie jest konsumentem, ma obowiązek, nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia zaistnienia podstawy do ogłoszenia upadłości, złożyć we właściwym sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości. Jeżeli dłużnikiem jest osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca zdolności prawnej, której osobna ustawa taką zdolność przyznaje, to obowiązek złożenia wniosku o upadłość gospodarczą ma każdy, kto na podstawie ustawy, umowy spółki lub statutu ma prawo do prowadzenia spraw dłużnika i reprezentowania go. W przypadku ustanowienia zarządu sukcesyjnego, obowiązek złożenia wniosku o upadłość spoczywa na zarządcy sukcesyjnym. W tym miejscu pragniemy zaznaczyć, że osoby, które zgodnie z Prawem upadłościowym są zobowiązane do terminowego złożenia wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego, ponoszą odpowiedzialność za szkodę powstałą w wyniku niedopełnienia powyższego. Tymczasem niewypłacalny konsument może, ale absolutnie ma musi składać wniosku o upadłość.
Zasobność portfela
Podejmując decyzję o przystąpieniu do konsumenckiego postępowania upadłościowego, dłużnik nie będący przedsiębiorcą, nie musi obawiać się, że jego wniosek zostanie oddalony w związku z brakiem majątku o określonej wartości. Co więcej opłata od wniosku przy upadłości konsumenckiej wynosi jedyne 30 zł. Z o wiele bardziej zaostrzonymi przepisami w zakresie majątku, podczas ubiegania się o ogłoszenie upadłości, muszą liczyć się przedsiębiorcy. Nie dość, że opłata od składanego wniosku w ich przypadku wynosi 1000 zł, to jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania to sąd taki wniosek oddala. Sąd ponadto, może oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości gospodarczej, w sytuacji gdy stwierdzi, że majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim zakresie, że pozostała część majątku nie pokryje kosztów postępowania. Obligatoryjną opłatą dla dłużników-przedsiębiorców jest zaliczka na wydatki w toku postępowania w przedmiocie ogłoszenia upadłości w wysokości jednokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku z trzecim kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Brak wpłacenia zaliczki skutkuje wezwaniem do jej uiszczenia w terminie tygodnia pod rygorem zwrotu wniosku.
Analizując najważniejsze różnice między upadłością gospodarczą a konsumencką można wywnioskować, że Prawo upadłościowe sprzyja przede wszystkim zadłużonym konsumentom. Celem konsumenckiego postępowania upadłościowego jest przecież oddłużenie niewypłacalnego konsumenta, który nawet pozbawiony jakiegokolwiek majątku ma szansę na pomyślne przejście całego postępowania. Na przedsiębiorcach zaś spoczywają obowiązki narzucone przez ustawę takie jak np.: termin złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości czy też konieczność wpłacenia zaliczki.
Dodaj komentarz