Jeżeli konsument znajduje się w sytuacji, gdzie jego dochód nie wystarcza na pokrycie wymagalnych zobowiązań pieniężnych: w tym kredytów – może starać się o ogłoszenie upadłości konsumenckiej.

Wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej może złożyć jedynie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Zdarza się jednak, że część zobowiązań obciążających dłużnika wynika właśnie z działalności, którą w przeszłości prowadził, a wśród nieuregulowanych zobowiązań znajdują się niezapłacone podatki i składki ZUS. Warto wiedzieć, że już na następny dzień po wykreśleniu z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej były przedsiębiorca może złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Jeżeli jednak zadłużenie pochodzi z czasów prowadzenia działalności gospodarczej, obowiązkiem dłużnika, jeszcze przed wyrejestrowaniem z CEIDG, było złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości przedsiębiorcy.

 Były mąż ma obowiązek alimentacyjny, a ogłosił upadłość. Czy stracę przez to alimenty na dzieci?

Zdarza się, że niewypłacalny konsument oprócz zobowiązań finansowych względem dłużników, jest jeszcze obłożony obowiązkiem alimentacyjnym na rzecz dziecka, małżonka lub rodzica, który żyje w niedostatku. Jak w takim razie pogodzić ze sobą upadłość konsumencką i regularne wywiązywanie się z obowiązku alimentacyjnego?

Pod koniec grudnia 2014 roku weszła w życie nowelizacja Prawa Upadłościowego, dzięki której niewypłacalni dłużnicy mogą łatwiej i szybciej przejść przez proces oddłużenia i rozpocząć nowy etap w swoim życiu, bez obciążeń finansowych. Ta okoliczność spowodowało, że upadłość konsumencka stała się w Polsce bardzo popularna, a liczba złożonych wniosków rośnie lawinowo z każdym kolejnym rokiem.

Rozterki dłużników

Osoby zmagające się z problemami finansowymi zwykle są bardzo przejęte swoim położeniem i sytuacją wierzycieli, którym zalegają z płatnościami. Obawiają się odrzucenia ze strony rodziny, znajomych i współpracowników- tego że będą postrzegani jako ludzie nieodpowiedzialni lub niezaradni. Pełni lęków, zmęczeni ciągłym napięciem starają się na własną rękę wybrnąć z zadłużenia. Obierają zwykle jeden kierunek- zaciągają nowe pożyczki, którymi chcą spłacić poprzednie zobowiązania. Żyją w ten sposób latami, lecz nie udaje im się polepszyć kondycji swoich finansów.

Z najnowszych danych Narodowego Banku Polskiego wynika, że polscy konsumenci lawinowo rezygnują z kart kredytowych. Pod koniec 2009 r. w naszych portfelach znajdowało się aż 11 mln kart kredytowych. Dzisiaj jest ich blisko o połowę mniej – 5,8 mln. Nie oznacza to jednak, że przestaliśmy żyć „na kredyt”, czyli wydawać znacznie więcej niż zarabiamy. Łatwo można zauważyć, że karty kredytowe zostały zastąpione przez inne formy pożyczki. Wystarczy spojrzeć na  szybko rosnącą liczbę kart debetowych – bezpośrednio powiązanych z rachunkiem osobistym. Od 2009 r. ich liczba zwiększyła się z 22 mln do ponad 28 mln. A i tak nie jest to najpopularniejsza forma pożyczania pieniędzy przez polskich konsumentów.

Dlaczego konsument, który musi zmierzyć się ze swoją niewypłacalnością powinien interesować się wyborem sądu, do którego trafi jego wniosek o ogłoszenie upadłości? Przecież przepisy są jednakowe na terenie całego kraju.