W postanowieniu o ogłoszeniu upadłości, sąd upadłościowy wyznacza syndyka masy upadłości, który z chwilą ogłoszenia upadłości przejmuje zarząd nad majątkiem upadłego dłużnika.

Od 2016 roku obowiązuje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 2015 roku w sprawie określenia wzorów formularzy wniosku o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Na mocy tego rozporządzenia, oraz zgodnie z art. 491² ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku – Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 233, z późniejszymi zmianami), wniosek o bankructwo konsumenckie (upadłość konsumencką) będzie rozpoznany przez sąd po prawidłowym jego złożeniu. Wspomniane rozporządzenie zawiera wzór formularza, który wnioskodawca zobowiązany jest wypełnić bez poprawek i skreśleń. Każdy wniosek musi zawierać poniższe elementy:

Zazwyczaj, kiedy myślimy o zadłużonych konsumentach, myślimy o zaległych ratach za kredyty konsumpcyjne lub hipoteczne, albo problemach z uregulowaniem bieżących wydatków, jak czynsz za mieszkanie, rachunek za prąd lub gaz. Prawnicy specjalizujący się w prawie upadłościowym wiedzą z doświadczenia, że rodzajów zadłużeń jest znacznie więcej. Mogą dotyczyć chociażby zaległych alimentów, czy niezapłaconych mandatów drogowych lub podobnych kar, od których niewypłacalny konsument próbował się wymigać. Czy w związku z tym ogłoszenie upadłości konsumenckiej umarza wszystkie te zobowiązania? Z takim pytaniem boryka się wielu zadłużonych konsumentów.

Jeżeli zostaniesz kiedyś poproszony o o poręczenie kredytu lub pożyczki, to lepiej zastanów się i sprawdź wszystkie konsekwencje prawne, zanim odpowiesz „tak”. Jeżeli o wsparcie w postaci poręczenia np. kredytu hipotecznego prosi najbliższy członek rodziny – brat lub siostra – to wiadomo, że bardzo trudno będzie odmówić. Tym bardziej, jeśli od pozyskania przez kredytobiorcę poręczyciela bank będzie warunkował przyznanie kredytu.

Do rozpoczęcia konsumenckiego postępowania upadłościowego niezbędne jest złożenie opłaconego i uzupełnionego wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Wzór dokumentu jest ściśle określony, a w przypadku niezachowania  jego warunków formalnych lub nieuiszczenia wymaganej opłaty sądowej, wzywa się wnioskodawcę do uzupełnienia braków w czasie tygodnia. W przypadku niewypełnienia zaleceń, wniosek zostanie zwrócony wnioskodawcy.

Szukając informacji o upadłości konsumenckiej natrafiamy na dwa intrygujące pojęcia: względy słuszności oraz względy humanitarne. Cóż to takiego i czy działają na korzyść dłużnika, czy wręcz przeciwnie? Postanowiliśmy rozszyfrować tajemnicze terminy, aby dłużej nie stanowiły zagadki.

Zarówno pojęcie słuszności, jak i względów humanitarnych są terminami nie do końca sprecyzowanymi i zdefiniowanymi, dlatego często mogą pomóc w ogłoszeniu upadłości dłużnikowi, wobec którego zaistniały pewne przesłanki negatywne, mogące wpłynąć na oddalenie wniosku lub umorzenie toczącego się postępowania upadłościowego.

Niektórzy niewypłacalni dłużnicy, którzy próbują szukać rozwiązania swoich problemów finansowych w upadłości konsumenckiej, starają się za wszelką cenę ocalić jak największą część swojego majątku. Uciekają się w tym celu do wielu sztuczek, które niejednokrotnie znajdują się na granicy prawa. Najczęściej stosowanym zabiegiem jest wyzbycie się swojego majątku na rzecz osoby trzeciej – zazwyczaj w formie darowizny – aby w ten sposób ukryć majątek przed egzekucją.  

Czy mogę ogłosić upadłość konsumencką jeżeli nie posiadam żadnego majątku? Z tym pytaniem boryka się wielu niewypłacalnych dłużników, którzy są świadomi swojej trudnej sytuacji finansowej. Zakładają oni jednak, że bez środków finansowych ogłoszenie upadłości będzie niemożliwe. Nic bardziej mylnego. Dzięki nowelizacji Prawa upadłościowego w  2014r. brak majątku, czyli tzw. ubóstwo masy upadłościowej, nie jest żadną przeszkodą w ogłoszeniu upadłości konsumenckiej. Inaczej sytuacja wygląda w przypadku upadłości przedsiębiorców. W ich przypadku majątek jest niezbędny do ogłoszenia upadłości.

Z danych GUS wynika, że na emigracji przebywa ponad 2,5 miliona Polaków. Przyczyny ich wyjazdu są zazwyczaj różne. Chcą poprawić swoją sytuację życiową, dołączyć do rodziny,  rozpocząć nowe życie lub po prostu przeczekać trudną sytuację jaką bez wątpienia jest m.in. niewypłacalność finansowa. Wiele osób myśli, że jak „ukryją” się na pewien czas za granicą, to wierzyciele zrezygnują z dochodzenia swoich wierzytelności.

We wniosku o ogłoszenie upadłości, dłużnik powinien przedstawić wierzytelności sporne, jeżeli takie istnieją.  Za wierzytelności sporne uznaje następujące wierzytelności:

Powszechnie bankructwo kojarzy się z brakiem pieniędzy. Słownik Języka Polskiego podaje, że bankructwo to sądownie ogłoszona upadłość firmy lub czyjaś niewypłacalność. Zarówno więc upadłość, jak i bankructwo oznaczają sytuację, w której jakiś podmiot  nie jest w stanie spłacić długów, które zaciągnął u wierzycieli. Słowo bankructwo należy jednak do języka potocznego, a upadłość – do języka prawnego.  

Rażące niedbalstwo to dość enigmatyczne sformułowanie, od którego jednak w dużej mierze  zależy, czy dana osoba uzyska status upadłego. Droga do ogłoszenia upadłości zostaje zamknięta już na samym początku, skoro tylko sąd uzna, że dłużnik umyślnie lub – przez rażące niedbalstwo właśnie – przyczynił się do swojej niewypłacalności albo znacznie zwiększył jej stopień. Kategoria rażącego niedbalstwa odnosi się do czasu sprzed złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, a więc do okresu, w którym doszło do utraty możliwości spłacania przez dłużnika długów w terminie ich wymagalności.

Z międzynarodowym postępowaniem upadłościowym mamy do czynienia wtedy, gdy majątek dłużnika znajduje się w więcej niż jednym państwie lub wierzyciele pochodzą z innego kraju niż dłużnik.  Regulacje prawa upadłościowego w tym zakresie dotyczą przede wszystkim kompetencji terytorialnej sądów oraz zasięgu i sposobów uznawania rozstrzygnięć wydawanych przez państwo w stosunku do majątku upadłego znajdującego się w innym kraju. Należy jednak dodać, że przepisy te wykorzystuje się wyłącznie względem państw nienależących do Unii Europejskiej oraz względem Danii.

Nawet jeśli, ktoś nie interesuje się terminologią z dziedziny finansów, to kiedy zaczyna ubiegać się o kredyt, powinien szybko nauczyć się kilku podstawowych pojęć, takich jak: stopy procentowe, rata rosnąca lub stała, oprocentowanie, wiarygodność oraz zdolność kredytowa. O ile większość sformułowań ma jednoznaczne definicje, to większość konsumentów ma spory problem z poznaniem różnic, które kryją bardzo podobne do siebie dwa zwroty: wiarygodność kredytowa i zdolność kredytowa. Pora więc, by to jasno wytłumaczyć.

Ze zdolnością kredytową jest jak z ubezpieczeniem – nigdy nie wiadomo, kiedy może się przydać. Ten problem zaczyna nas dotyczyć w momencie, kiedy zaczynamy myśleć o własnym mieszkaniu, nowym samochodzie lub innych potrzebach, które ciężko jest sfinansować bez dodatkowej sumy pieniężnej. Wówczas zaczynamy sprawdzać, co trzeba zrobić i jakie czynniki mają wpływ na zdolność kredytową.