Postępowanie ugodowe może wszcząć sąd na wniosek dłużnika, który wykaże, że wprawdzie jest niewypłacalny, ale jego ugoda z wierzycielami jest możliwa. Postępowanie to przebiega w trzech etapach:
- Etap początkowy – niejawny; sąd ocenia sytuację finansową dłużnika i powołuje komisję nadzoru, która ma pieczę nad przygotowaną przez dłużnika propozycją ugody
- Etap jawny – szerokie negocjacje spłat dobrowolnych i/lub
- Etap jawny – negocjacje spłat obowiązkowych.
Do niedawna w prawie norweskim obowiązkowe były wszystkie trzy etapy, obecnie sąd może pominąć etap 2 i od razu ustalić wysokość spłat, w zależności od sytuacji finansowej dłużnika i woli wierzycieli.
Sąd zazwyczaj pomija etap 2 w przypadku uznania, że prawdopodobieństwo dobrowolnych spłat przez dłużnika jest znikome lub zerowe. Ponadto w przypadku rezygnacji dłużnika z postępowania ugodowego albo uznania przez sąd propozycji spłat za niewykonalne, możliwe jest przejście z etapu oceny sytuacji finansowej dłużnika bezpośrednio do postępowania upadłościowego.
W etapach drugim i/lub trzecim dłużnik jest nadzorowany przez komisję, działającą pod auspicjami sądu. Bieżące działania dłużnika w zakresie spłacania roszczeń, jak i uzyskiwania przychodów, nadzorowane są bezpośrednio przez tzw. powiernika (odpowiednika syndyka masy upadłościowej), posiadającego pełnomocnictwa zarówno komisji, jak i sądu.
Wniosek o wszczęcie postępowania ugodowego, jeżeli zostanie rozpatrzony pozytywnie, powinien zostać zaaprobowany przez wystarczającą (uznaną przez sąd) liczbę niespłaconych wierzycieli w ciągu trzech miesięcy. W przeciwnym razie zostaje potraktowany jak wniosek o ogłoszenie upadłości.
Niepowodzenie ugody i otwarcie postępowania upadłościowego
Po wyczerpaniu możliwości zawarcia ugody (uznaniu wniosku o wszczęcie postępowania ugodowego za wniosek o ogłoszenie upadłości) sąd zarządza przesłuchanie dłużnika i wierzycieli. Istotne jest, że wnioskodawca musi posiadać środki, zabezpieczające prowadzenie postępowania. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy wnioskodawcą jest pracownik dłużnika lub przedstawicielem związku zawodowego, reprezentującego pracowników posiadających roszczenia. Jeżeli wniosek zostanie uwzględniony, postępowanie upadłościowe zostaje otwarte z wsteczną mocą obowiązującą od dnia złożenia wniosku (albo jeśli było poprzedzone postępowaniem ugodowym – od dnia złożenia wniosku o jego wszczęcie).
Należy nadmienić, że wymogi dowodowe w sprawach upadłościowych są w sądach norweskich bardzo rygorystycznie przestrzegane, bowiem na czas postępowania sąd daje dłużnikowi ochronę przed egzekucją należności przez wierzycieli.
W postępowaniu upadłościowym wszelkie aktywa dłużnika podlegają konfiskacie. Majątek rzeczowy zostaje sprzedany, a uzyskane środki przeznaczone na spłatę zadłużenia. Kontrolę nad majątkiem przejmuje syndyk od chwili wszczęcia postępowania upadłościowego. Sąd wyznacza ponadto biegłego, którego zadaniem jest zbadanie działalności dłużnika w okresie poprzedzającym upadłość (praca zawodowa, działalność gospodarcza, itp.).
Upadłość odnotowana jest w ogólnodostępnych rejestrach, a jej ogłoszenie podawane jest do wiadomości publicznej w lokalnej prasie i biuletynach sądowych.
Dodaj komentarz