Po nowelizacji ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze powstały dwie odrębne ustawy – Prawo upadłościowe oraz Prawo restrukturyzacyjne. Podział ten uporządkował wiele kwestii związanych z oddłużeniem przedsiębiorstw. Obowiązujące od 2016 roku przepisy znacznie rozszerzyły możliwości przywrócenia płynności finansowej przedsiębiorstwa i jego utrzymania się na rynku, umożliwiając cztery rodzaje postępowań restrukturyzacyjnych. Postępowanie sanacyjne zostało omówione w osobnym artykule; w tym i kolejnych zajmujemy się trzema pozostałymi.
Postępowanie o zatwierdzenie układu
Jest to postępowanie najmniej sformalizowane spośród wszystkich rodzajów postępowań restrukturyzacyjnych. Daje możliwość dłużnikowi samodzielnego gromadzenia głosów wierzycieli. Według ustawy Prawo restrukturyzacyjne:
Art. 3. 2. Postępowanie o zatwierdzenie układu:
1) umożliwia zawarcie układu w wyniku samodzielnego zbierania głosów wierzycieli przez dłużnika bez udziału sądu;
2) może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem.
Wyróżnia się dwa etapy tego postępowania – przedsądowe i sądowe. Etap przedsądowy obejmuje samodzielne zbieranie głosów wierzycieli. Wcześniej jednak musi zawrzeć umowę cywilnoprawną o sprawowanie nadzoru nad postępowaniem z uprawnioną osobą. Według Prawa restrukturyzacyjnego:
Art. 24. 1. Nadzorcą albo zarządcą może być osoba fizyczna, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych i licencję doradcy restrukturyzacyjnego wydawaną na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji doradcy restrukturyzacyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 883), zwanej dalej „ustawą o licencji doradcy restrukturyzacyjnego”, albo spółka handlowa, której wspólnicy ponoszący odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem albo członkowie zarządu reprezentujący spółkę posiadają taką licencję.
Osoba ta pełni funkcję nadzorcy układu:
Art. 210. 1. W celu przygotowania propozycji układowych, przeprowadzenia samodzielnego zbierania głosów i złożenia wniosku o zatwierdzenie układu dłużnik zawiera umowę o sprawowanie nadzoru nad przebiegiem postępowania z osobą spełniającą wymogi, o których mowa w art. 24, która pełni funkcję nadzorcy układu.
2. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, nadzorca układu pełni swoją funkcję od dnia zawarcia umowy.
W umowie określa się jej przedmiot, obowiązki nadzorcy układu, obowiązki dłużnika, czas pełnienia funkcji, sposób i terminy wykonania obowiązków przez dłużnika, wynagrodzenie nadzorcy. Dłużnik dokonuje wyboru doradcy restrukturyzacyjnego samodzielnie.
Po zawarciu umowy dłużnik przygotowuje propozycje układowe, zbiera głosy wierzycieli i składa w sądzie wniosek o zatwierdzenie układu. Od tej pory rozpoczyna się etap sądowy postępowania.
Wniosek o zatwierdzenie układu musi spełniać wymogi formalne, przewidziane w ustawie Prawo restrukturyzacyjne:
Art. 219. 1. Wniosek o zatwierdzenie układu powinien zawierać:
1) imię i nazwisko dłużnika albo jego nazwę oraz numer PESEL albo numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku ich braku – inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację, miejsce zamieszkania albo siedzibę, adres, a gdy dłużnikiem jest spółka osobowa, osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – imiona i nazwiska reprezentantów, w tym likwidatorów, jeżeli są ustanowieni, a ponadto w przypadku spółki osobowej – imiona i nazwiska oraz miejsce zamieszkania wspólników odpowiadających za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem;
2) propozycje układowe;
3) wynik głosowania ze wskazaniem liczby wierzycieli i sumy wierzytelności uprawniającej do głosowania oraz liczby wierzycieli i sumy wierzytelności przypadającej wierzycielom głosującym za układem, a jeżeli propozycje układowe przewidują podział wierzycieli na grupy – również liczby wierzycieli i sumy wierzytelności poszczególnych grup oraz liczby wierzycieli i sumy wierzytelności przypadających wierzycielom głosującym za układem w każdej grupie.
W dalszych zapisach ustawa przewiduje dołączenie do wniosku zebranych przez dłużnika kart do głosowania, dowód wysłania na minimum trzy tygodnie przed złożeniem wniosku o zatwierdzenie układu kart do głosowania z propozycjami układu tym wierzycielom, którzy nie oddali głosu oraz sprawozdanie nadzorcy układu, sporządzonego również ze wskazaniami ustawy Prawo restrukturyzacyjne (art. 220). Na etapie sądowym postępowania o zatwierdzenie układu większość dokumentów składa nadzorca układu; jest to różnica w stosunku do wcześniej obowiązującego Prawa upadłościowego i naprawczego, które zobowiązywało do tych czynności dłużnika.
Sąd w terminie dwutygodniowym wydaje postanowienie o zatwierdzeniu układu lub odmawia jego zatwierdzenia. Odmowa zatwierdzenia następuje w sytuacjach, kiedy:
- Układ został zawarty z naruszeniem prawa, zwłaszcza jeżeli pomoc publiczna na restrukturyzację ma być udzielona niezgodnie z przepisami.
- Oczywiste jest, że układ nie zostanie wykonany.
- Warunki układu są krzywdzące dla wierzycieli, którzy głosowali przeciw niemu i wnieśli zastrzeżenia.
- Suma wierzytelności spornych, uprawniających do głosowania nad układem, jest większa niż 15 proc. sumy całkowitej wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem.
Niepowodzenie restrukturyzacji w postępowaniu o zatwierdzenie układu nie wyklucza podjęcia restrukturyzacji w postępowaniu układowym lub postępowaniu sanacyjnym.
W następnej części – przyspieszone postępowanie układowe.
Dodaj komentarz