Restrukturyzację niewypłacalnego lub zagrożonego niewypłacalnością przedsiębiorstwa przeprowadza się w jednym z czterech postępowań restrukturyzacyjnych. Są to: postępowanie o zatwierdzenie układu, przyspieszone postępowanie układowe, postępowanie układowe i postępowanie sanacyjne. Bez względu na wybór postępowania restrukturyzacyjnego, dłużnik jest zobowiązany do przygotowania planu restrukturyzacyjnego. W nim umieszczony zostaje m.in. opis aktualnej sytuacji przedsiębiorstwa, analiza przyczyn kryzysu ekonomicznego oraz koncepcja wyprowadzenia firmy z długów i przewidywane zyski i straty na kolejnych 5 lat. Plan restrukturyzacyjny w postaci elektronicznej zamieszczony zostaje w Centralnym Rejestrze Restrukturyzacji i Upadłości. To poprzez informacje umieszczone w planie restrukturyzacyjnym wierzyciele mają sposobność oszacowania prawdopodobieństwa realizacji układu i wypełnienia propozycji układowych.
Konieczność wdrożenia
Zapisy ustawy Prawo restrukturyzacyjne, nie ustanawiają obowiązku wdrożenia założeń planu restrukturyzacyjnego, a tym samym negatywnych konsekwencji w przypadku jego w postępowaniach o zatwierdzenie układu, przyspieszonym postępowaniu układowym i postępowaniu układowym. Tymczasem w postępowaniu sanacyjnym konieczność realizacji kluczowych zapisów planu restrukturyzacyjnego pojawia się już na etapie porzedzającym głosowanie nad układem.
Plan restrukturyzacyjny w postępowaniu sanacyjnym
W postępowaniu sanacyjnym, w odróżnieniu od trzech pierwszych postępowań, działania restrukturyzacyjne są podejmowane zanim jeszcze dojdzie do głosowania nad układem. Dlatego też przed wspomnianym głosowaniem ma miejsce realizacja części lub całości działań rozpisanych w planie restrukturyzacyjnym. W tym postępowaniu, w terminie trzydziestu dni od dnia otwarcia postępowania, zarządca w porozumieniu z dłużnikiem składa sędziemu-komisarzowi plan restrukturyzacyjny. Jeżeli zarządca nie porozumiał się z dłużnikiem w kwestii planu, to dołącza do niego zastrzeżenia dłużnika i uzasadnienie przyczyn nieuwzględnienia ich w przedstawianym dokumencie. W uzasadnionych przypadkach sędzia-komisarz może przedłużyć termin składania planu restrukturyzacyjnego na okres do trzech miesięcy. Plan restrukturyzacyjny może zakładać przeprowadzenie takich działań jak m.in.. redukcja zatrudnienia, sprzedaż majątku dłużnika lub odstąpienie od umów wzajemnych. W takiej sytuacji w planie restrukturyzacyjnym należy podać: zasady zwalniania pracowników, w tym liczbę osób objętych zwolnieniem oraz czas w którym zwolnienia nastąpią, wykaz mienia podlegającego zbyciu i umowy od których zarządca planuje odstąpić. Postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia planu restrukturyzacyjnego wydaje sędzia-komisarz po uzyskaniu opinii wierzycieli. Sędzia-komisarz kierując się celem postępowania i w ramach ochrony słusznych roszczeń wierzycieli, może zakazać wdrażania niektórych działań znajdujących się w planie restrukturyzacyjnym oraz nakazać realizację zupełnie nowych działań. Zarządca przystępuje do realizacji planu restrukturyzacyjnego po zatwierdzeniu go przez sędziego-komisarza.
Realizacja planu restrukturyzacyjnego
Zanim dojdzie do zatwierdzenia planu restrukturyzacyjnego zarządca może podjąć czynności, dzięki którym dłużnik odzyska zdolność do wykonywania zobowiązań, tylko jeżeli brak szybkiego podjęcia tych działań znacznie utrudniłoby osiągnięcie celu postępowania. Zarządca zgłasza swoje zamiary sędziemu-komisarzowi, który w ciągu trzech dni może zakazać ich realizacji.
Zgodnie z art. 321 Prawa restrukturyzacyjnego, zwołanie zgromadzenia wierzycieli w celu głosowania nad układem ma miejsce niezwłocznie po zrealizowaniu całości lub części planu restrukturyzacyjnego przewidzianej do wykonania w toku postępowania sanacyjnego, nie później jednak niż przed upływem dwunastu miesięcy od otwarcia postępowania. Gdy realizacja planu restrukturyzacyjnego nie przebiega zgodnie z jego założeniami, wierzyciele nie widząc szans na poprawę sytuacji finansowej dłużnika mogą odmówić zawarcia układu polegającego przykładowo na obniżeniu wysokości zaległego zobowiązania albo na odroczeniu jego terminu spłaty. Jeżeli okoliczności sprawy, w tym zachowanie dłużnika, wskazują na to, że układ nie zostanie wykonany, to sąd może umorzyć postępowanie.
Przyjęcie układu w trakcie realizowania planu restrukturyzacyjnego albo po jego zrealizowaniu pozwala wierzycielom na weryfikację skuteczności działań sanacyjnych. Zatem niewykonanie planu restrukturyzacyjnego, w przypadku postępowania sanacyjnego, może oznaczać niezrealizowanie celu postępowania restrukturyzacyjnego jakim jest zawarcie układu, czego następstwem będzie umorzenie postępowania restrukturyzacyjnego.
Dodaj komentarz