Postępowanie sanacyjne jest jednym z postępowań restrukturyzacyjnych i może zostać wszczęte na wniosek przedsiębiorcy, a wobec osoby prawnej widniejącej w Krajowym Rejestrze Sądowym także na wniosek kuratora ustanowionego na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. Dodatkowo, jeśli osoba prawna jest niewypłacalna, to wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego może złożyć również jej wierzyciel.
Wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego rozpatruje sąd na posiedzeniu niejawnym w ciągu dwóch tygodni. Kiedy jednak konieczne jest wyznaczenie rozprawy, wówczas czas na rozpoznanie wniosku wynosi sześć tygodni. Sąd uwzględniając wniosek o otwarcie postępowania sanacyjnego wydaje postanowienie o otwarciu postępowania sanacyjnego. Wtedy to wyznacza sędziego-komisarza oraz nadzorcę sądowego. Otwierając postępowanie sanacyjne, sąd odbiera dłużnikowi zarząd własny jego majątkiem i wyznacza do tego zarządcę. W szczególnych sytuacjach, jeżeli skuteczne przeprowadzenie postępowania sanacyjnego wymaga udziału samego dłużnika (albo jego reprezentantów), sąd może dopuścić dłużnika do wykonywania zarządu nad całym przedsiębiorstwem lub jego częścią, w zakresie zarządu zwykłego. Dłużnikowi przysługuje prawo do złożenia zażalenia na postanowienie o odmowie otwarcia postępowania sanacyjnego. Otwarcie postępowania sanacyjnego dla dłużnika, któremu sąd odebrał zarząd własny oznacza to, że staje się on zobowiązany wskazać i wydać zarządcy cały swój majątek wraz z dokumentacją dotyczącą owego majątku i prowadzenia firmy, w tym księgi rachunkowe i ewidencję prowadzoną w celach podatkowych oraz korespondencję. Wywiązanie się z powyższego, dłużnik potwierdza w formie pisemnego oświadczenia i przekazuje je sędziemu-komisarzowi. Sędzia-komisarz i zarządca mają ponadto prawo żądać od dłużnika wszelkich wyjaśnień i informacji, dotyczących jego majątku i prowadzonej działalności. Również dłużnik, który uzyskał zezwolenie na zarządzanie majątkiem musi udzielać sędziemu-komisarzowi i zarządcy potrzebnych im informacji, o jakie się zwrócą oraz udostępniać dokumentyotyczące przedsiębiorstwa wraz z księgami rachunkowymi. W ciągu trzydziestu dni od otwarcia postępowania sanacyjnego, zarządca w porozumieniu z dłużnikiem składa na ręce sędziego-komisarza plan restrukturyzacyjny. W przypadku braku porozumienia, zarządca składając plan dołącza zastrzeżenia dłużnika i wyjaśnienie, dlaczego ich nie uwzględnił w przedstawianym planie. W szczególnych przypadkach sędzia-komisarz czas na złożenie planu restrukturyzacyjnego może przedłużyć do trzech miesięcy. Po uzyskaniu opinii rady wierzycieli, sędzia-komisarz wydaje postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia planu restrukturyzacyjnego. Może on ingerować w ów plan zakazując wdrażania pewnych jego elementów lub nakazując realizację innych, kierując się celem postępowania sanacyjnego i ochroną praw wierzycieli oraz osób trzecich, które nie są uczestnikami postępowania. Dopiero po zatwierdzeniu planu przez sędziego-komisarza, zarządca przystępuje do jego realizacji. W czasie trzydziestu dni po otwarciu postępowania sanacyjnego zarządca przygotowuje i przedstawia sędziemu-komisarzowi również spis wierzytelności. Po tym jak zrealizowany zostanie plan restrukturyzacyjny w całości lub w części przewidzianej do wykonania, ale nie później niż w okresie dwunastu miesięcy od dnia otwarcia postępowania sanacyjnego, sędzia-komisarz zwołuje zgromadzenie wierzycieli celem przeprowadzenia głosowania nad układem. Sąd zapoznaje się z ustaleniami zgromadzenia wierzycieli i zatwierdza lub nie, przyjęty układ. Z dniem uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu lub o odmowie zatwierdzenia, kończy się postępowanie restrukturyzacyjne. Z chwilą zakończenia postępowania lub uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania, jeżeli tylko zapisy układu nie stanowią inaczej, dłużnik odzyskuje prawo do zarządzania majątkiem. Uprawomocnienie się postanowienia o zatwierdzeniu układu oznacza rozpoczęcie wypełniania ustaleń w nim zawartych.
Dodaj komentarz