Postępowanie upominawcze jest szybszym trybem dochodzenia roszczeń w stosunku do postępowania zwykłego. Ustawa z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego określa rodzaje roszczeń, wobec których stosuje się postępowanie upominawcze.
Nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym
Postępowanie to polega na wydaniu przez sąd, na podstawie pozwu złożonego przez wierzyciela, bez rozprawy i wysłuchania pozwanego, nakazu zapłaty wymagającego od pozwanego spełnienia świadczenia.
Zgodnie z art. 498 kpc, nakaz zapłaty wydaje się w przypadku dochodzenia przez powoda roszczenia pieniężnego, a nakaz zapłaty jest orzeczeniem sądowym, uwzględniającym powództwo o zasądzenie świadczenia. Przepis art. 505, paragraf 1, kpc, określa zaś, kiedy wniesienie pozwu w postępowaniu upominawczym jest obowiązkowe: „W razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty traci moc, a przewodniczący wyznacza rozprawę i zarządza doręczenie powodowi sprzeciwu razem z wezwaniem na rozprawę”. Z kolei art. 499 kpc wymienia enumeratywnie przesłanki negatywne, które uniemożliwiają wydanie nakazu zapłaty. Są to następujące sytuacje:
- Roszczenie jest oczywiście bezzasadne,
- Przytoczone okoliczności (uzasadniające roszczenie) budzą wątpliwości,
- Zaspokojenie roszczenia zależy od świadczenia wzajemnego (w przypadku gdy pozwany dłużnik jest jednocześnie wierzycielem powoda z innego tytułu prawnego),
- Miejsce pobytu pozwanego nie jest znane albo gdyby doręczenie mu nakazu nie mogło nastąpić w kraju.
Jeżeli w złożonym pozwie do rozpoznania w postępowaniu upominawczym kwalifikują się tylko niektóre ze wskazanych roszczeń, wobec pozostałych sąd odmawia wydania nakazu zapłaty i kieruje je do rozpoznania w postępowaniu zwykłym.
Sprzeciw od nakazu zapłaty
Nakaz zapłaty nakazuje pozwanemu zaspokojenie roszczenia w całości wraz z kosztami w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty. W ciągu tychże dwóch tygodni pozwany, o ile nie uznaje roszczenia, powinien wnieść sprzeciw do sądu, który wydał nakaz; w treści nakazu musi znajdować się pouczenie odnośnie sposobu i terminu złożenia sprzeciwu oraz konsekwencji jego niezłożenia. Sprzeciw złożony po terminie zostanie odrzucony.
Formułując sprzeciw należy podnieść wszystkie zarzuty odnośnie pozwu i zaznaczyć, czy zaskarża się go w całości czy w części. Wskazuje się też okoliczności faktyczne i dowody na ich zaistnienie. Pozwany składa ponadto wniosek o zwrot kosztów procesu i – jeżeli został ustanowiony pełnomocnik (adwokat, radca prawny) – zwrot kosztów zastępstwa procesowego.
Dodaj komentarz