Kolejność zaspokajania wierzytelności

Pomimo tego, że wiele osób nie miało nigdy do czynienia z komornikiem, to zawód ten nie budzi społecznej sympatii i kojarzy się raczej z bezwzględnym urzędnikiem, który za wszelką cenę wyrwie z dłużnika ostatni grosz. Taki stereotypowy obraz komornika umacniają media. W rzeczywistości codzienna praca tego urzędnika państwowego wygląda nieco inaczej.

Komornik zajmuje się działaniem i wykonywaniem w drodze przymusu egzekucyjnego wszelkich rozstrzygnięć dotyczących roszczeń cywilnych, czyli przede wszystkim roszczeń majątkowych. W praktyce oznacza to, że komornik sądowy zajmuje się przymusową egzekucją długów, czyli jego praca polega na dążeniu do ściągnięcia z majątku dłużnika należności dla wierzyciela poprzez przymusowe zajęcie składniki majątku dłużnika.

Komornik nie może działać według własnego uznania, a jedynie na podstawie tytułu wykonawczego. Komornik może także wykonywać inne czynności, w tym m.in. przeprowadzać spis inwentarza i sporządzać (na zarządzenie sądu lub prokuratora) protokół stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego lub przed wydaniem orzeczenia.

Kolejność zaspokajania wierzytelności

Kolejność zaspokajania wierzytelności

Wielu zadłużonych konsumentów oczekujących egzekucji komorniczej boryka się z problemem kolejności w jakiej będą zaspokajane wierzytelności. Dotyczy to przede wszystkim tych dłużników, którzy mają kilka wierzytelności, a majątek nie jest wystarczająco duży, aby spłacić wszystkie zobowiązania. Zgodnie z obowiązującymi przepisami istnieje zasada, która stanowi połączenie uprzywilejowania i proporcjonalności. W praktyce kolejność zaspokajania wygląda następująco:

• koszty egzekucyjne;
• należności alimentacyjne;
• należności za pracę za okres 3 miesięcy do wysokości najniższego wynagrodzenia za pracę określonego w odrębnych przepisach oraz renty z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci i koszty zwykłego pogrzebu dłużnika;
• należności zabezpieczone hipoteką morską lub przywilejem na statku morskim;
• należności zabezpieczone hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym i zastawem skarbowym albo korzystające z ustawowego pierwszeństwa oraz prawa, które ciążyły na nieruchomości przed dokonaniem w księdze wieczystej wpisu o wszczęciu egzekucji lub przed złożeniem do zbioru dokumentów wniosku o dokonanie takiego wpisu;
• należności za pracę niezaspokojone w kolejności trzeciej;
• należności, do których stosuje się przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, o ile nie zostały zaspokojone w kolejności piątej;
• należności wierzycieli, którzy prowadzili egzekucję;
• inne należności.