Przeterminowane zobowiązania zawsze są kłopotliwe; szczególnie w sytuacji, kiedy dłużnik otrzyma już wezwanie do zapłaty, wówczas zaczyna niepokoić się perspektywą zajęcia komorniczego. Nie zawsze da się go uniknąć. Zanim jednak do niego dojdzie, muszą zostać spełnione określone warunki. Jakie?
Czy zawsze nadejdzie wezwanie do zapłaty?
Jeżeli wierzyciel nie wyznaczył dłużnikowi terminu zapłaty należności, wówczas wysłanie wezwania do zapłaty jest konieczne, aby w ogóle rozpocząć procedurę windykacyjną. Poza tą sytuacją nie ma obowiązku wysyłania wezwania, natomiast wierzyciele dość często korzystają z tej możliwości, aby odzyskać należność bez długotrwałego postępowania windykacyjnego. Wezwanie do zapłaty wysyła się, jeżeli:
- Istnieje możliwość zawarcia ugody pozasądowej. Skierowanie przez wierzyciela pozwu o zapłatę do sądu wiąże się w wielomiesięcznym procesem, szczególnie wtedy, kiedy dłużnik wniesie sprzeciw od nakazu zapłaty, a w wypadku niekorzystnego wyroku sądu odwoła się do wyższej instancji. Dlatego na wysłane wezwanie do zapłaty dłużnik może zareagować propozycją zawarcia ugody (np. poprzez spłatę zadłużenia w ratach), która niejednokrotnie jest bardziej opłacalna dla wierzyciela, niż skierowanie sprawy do sądu
- Istnieje możliwość zmniejszenia opłaty od pozwu, kiedy po otrzymanym wezwaniu do zapłaty dłużnik uzna roszczenie, wierzyciel będzie mógł wystąpić o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym na podstawie art. 485 § 1 pkt 3 k.p.c.
- Wierzyciel jest zdecydowany skierować sprawę do sądu, jednak nie jest pewien, czy dłużnik w dalszym ciągu zamieszkuje pod danym adresem. Wówczas wysyła wezwanie do zapłaty za zwrotnym potwierdzeniem odbioru. Jeżeli przesyłka wróci z adnotacją, że adresat wyprowadził się lub adresat ten jest nieznany, wierzyciel ma prawo podjąć działania zmierzające do ustalenia aktualnego miejsca zamieszkania dłużnika, bowiem ta informacja stanowi obowiązkowy element pozwu
- Wierzyciel nie chce narazić się na konieczność zwrotu dłużnikowi kosztów procesu. Próba polubownego rozwiązania sporu poprzez wysłanie wezwania do zapłaty spowoduje, iż w sytuacji gdy jego powództwo zostanie uwzględnione, sąd nie stwierdzi, iż dłużnik nie dał powodu do wytoczenia sprawy. Zatem wierzyciel nie będzie musiał zwracać kosztów procesu dłużnikowi, kiedy ten uzna roszczenie wierzyciela na początku procesu..
Brak reakcji na wezwanie do zapłaty
W przypadku, kiedy dłużnik nie odpowie na wezwanie do zapłaty, wierzyciel może (o ile nie skorzysta z usług firmy windykacyjnej) skierować do sądu pozew o zapłatę wraz z wnioskiem o wydanie nakazu zapłaty.. Wówczas, sąd nie wyznacza termin rozprawy, jedynie bada wszystkie okoliczności powstania zadłużenia oraz jego wysokość, ustala, czy roszczenie nie jest przedawnione. Na podstawie przeprowadzonych czynności, sąd wydaje nakaz zapłaty, w którym wskazuje kwotę jaką zobowiązany jest zapłacić wierzycielowi dłużnik wraz wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Po upływie terminu do środka zaskarżenia przez dłużnika, wydany nakaz zapłaty staje się prawomocny, a sąd na wniosek wierzyciela zaopatrza go w klauzulę wykonalności. Po uzyskaniu takiego orzeczenie, wierzyciel może zwrócić się do komornika z wnioskiem o podjęcie czynności egzekucyjnych.
Komornik nie działa z urzędu
Komornik nie podejmie żadnych działań bez wiedzy i woli wierzyciela. Nie jest tak, że orzeczenie sądu działa automatycznie. Wierzyciel musi złożyć wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko danemu dłużnikowi i załączyć do niego tytuł wykonawczy, bez którego komornik nie może podjąć działań. Tytuł wykonawczy jest to nakaz zapłaty, wyrok sądu bądź akt notarialny dodatkowo zaopatrzony w klauzulę wykonalności. Nie ma innych przesłanek umożliwiających komornikowi podjęcie czynności egzekucyjnych wobec dłużnika.
Co i kiedy może zrobić komornik?
Komornik, po otrzymaniu wniosku od wierzyciela, obowiązany jest powiadomić pisemnie dłużnika o wszczęciu postępowania egzekucyjnego. W zawiadomieniu komornik wzywa dłużnika do ujawnienia numerów rachunków bankowych, wskazania posiadanych nieruchomości oraz ruchomości. Informuje ponadto dłużnika, na jakiej podstawie została wszczęta egzekucja, na czyją rzecz oraz wskazuje wysokość kwoty, która podlega egzekucji.
Nieprawdą jest, że komornik zabiera z mieszkania wszystko co chce. Owszem, może wejść do domu dłużnika nawet z policją, jednak czynność ta musi odbywać się na podstawie przepisów prawa. .Jeżeli dłużnik pracuje i otrzymuje wynagrodzenie, sprawa jest prostsza. Komornik, dysponując tytułem wykonawczym, może ustalić miejsce pracy dłużnika i numer jego rachunku, na który przekazywane jest wynagrodzenie. Ma prawo również zwrócić się do Urzędu Skarbowego i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a także, korzystając z systemu komunikacji OGNIVO – do placówek bankowych. Obecnie należą do niego wszystkie banki funkcjonujące w Polsce.
Pracodawca dłużnika nie ma możliwości odmowy komornikowi przekazania części wynagrodzenia dłużnika, gdyż zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego, jest to zagrożone karą grzywny. W przypadku rozwiązania umowy o pracę, na świadectwie pracy musi się znaleźć adnotacja o zajęciu wynagrodzenia, aby nowy pracodawca dłużnika wiedział o dokonanym zajęciu. Również dłużnik ma obowiązek poinformować komornika o każdej zmianie pracodawcy.
Podsumowując: nie jest tak, że po otrzymaniu wezwania do zapłaty dłużnik może spodziewać się rychłej wizyty komornika. Zapewne upłynie co najmniej kilka miesięcy, w ciągu których warto podjąć działania zmierzające do zawarcia ugody z wierzycielem.
Dodaj komentarz