Niełatwo być szefem

Pan Karol to doświadczony biznesmen. Już w młodości otworzył swoją pierwszą firmę. W czasie prowadzenia działalności, zawsze dostosowywał się do potrzeb rynku. Na osiedlu, na którym zamieszkał nie było sklepu spożywczego. Uznał więc, że jest to luka, którą warto zapełnić- ludzie przecież zawsze będą jeść i pić. Dzięki zarobkom z prowadzenia sklepu mógł utrzymać siebie i swoją rodzinę. Jednak obroty zaczęły spadać. Klientów z dnia na dzień było coraz mniej. Wpadali jedynie po pojedyncze produkty, a na duże zakupy jeździli do nowo otwartego w pobliżu marketu. Pan Karol nie chciał uwierzyć w to, że klienci już do niego nie wrócą. Przecież sprzedawał produkty wysokiej jakości i dbał o zadowolenie wszystkich odwiedzających jego sklep. Przekonywał dostawców i hurtownie, że kłopoty z którymi się zmaga są chwilowe i że wkrótce ureguluje wszystkie zobowiązania. Pan Karol zaczął dokładać do interesu posiłkując się kredytami. Kiedy nadszedł kolejny już termin zapłaty za towar, a on w dalszym ciągu nie miał pieniędzy, zrozumiał, że w zaistniałej sytuacji uratowanie firmy nie jest możliwe.

Sytuacja zadłużonych przedsiębiorców jest szczególna. W momencie, kiedy stają się oni niewypłacalni, mają obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w ciągu 30 dni, od zaistnienia niewypłacalności. Niewywiązanie się z tego obowiązku, stanowi przeszkodę w ogłoszeniu upadłości konsumenckiej w przyszłości. Dlatego tak niezwykle istotny jest kontakt z prawnikiem już na samym początku pojawienia się kłopotów z obsługą wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Zadłużony przedsiębiorca wielokrotnie popełnia błędy, które utrudniają późniejsze oddłużenie w wyniku konsumenckiego postępowania upadłościowego. Wśród nich możemy wyróżnić:

• lekceważenie poważnych problemów finansowych,
• brak wiedzy na temat niewypłacalności przedsiębiorcy,
• dzielenie swojego zadłużenia na długi prywatne i długi z działalności gospodarczej,
• podejmowanie chybionych decyzji finansowych w celu ratowania upadającego biznesu,
• brak terminowego złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości przedsiębiorcy,
• zaciąganie nowych długów po tym, jak zaistniał już stan niewypłacalności, w tym długów pod zastaw prywatnego majątku będącego często we wspólności majątkowej,
• niepłacenie składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, podatku dochodowego i podatku VAT,
• spłacanie tylko wybranych wierzycieli,
• wciąganie do nierentownego biznesu członków rodziny i narażanie ich na straty,
• sprzedaż lub przekazanie darowizną składników majątku (działanie na szkodę wierzycieli),
• przeświadczenie o bezsensowności składania wniosku w sytuacji, kiedy nie posiadają majątku wystarczającego na pokrycie kosztów postępowania,

Przedsiębiorcami są zazwyczaj osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą i spółki handlowe. Według prawa upadłościowego przedsiębiorcą jest każdy podmiot wpisany do rejestru przedsiębiorców. Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej jest właściwym rejestrem dla osób fizycznych, a Krajowy Rejestr Sądowy dla pozostałych przedsiębiorców. Natomiast już na drugi dzień po wykreśleniu z CEIDG, były wówczas przedsiębiorca, ma prawo złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości jako konsument. Jeżeli jednak będąc niewypłacalnym przedsiębiorcą nie złożył właściwego wniosku lub zrobił to po terminie, to jedynie powołanie się na szczególne okoliczności może uchronić dłużnika przed oddaleniem wniosku o ogłoszenie tzw. upadłości konsumenckiej. Dopiero po upływie 10 lat od chwili wystąpienia stanu niewypłacalności przedsiębiorcy, nie ma konieczności powoływania się na klauzule słuszności i humanitaryzmu, pomimo zaniedbania w kwestii złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości przedsiębiorcy.