Osoby niewypłacalne często podnoszą zagadnienie różnic w przepisach ustawy Prawo upadłościowe, dotyczących postępowania upadłościowego prowadzonego wobec przedsiębiorców i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Oba postępowania różnią się pod kilkoma względami.
Cel postępowania upadłościowego
Postępowanie wobec przedsiębiorcy jest co do charakteru postępowaniem typowo windykacyjnym, którego celem jest maksymalne zaspokojenie wierzycieli. Natomiast w przypadku osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej (konsumenta), oprócz zaspokojenia wierzycieli, celem postępowania upadłościowego jest oddłużenie upadłego tak, aby po zakończeniu postępowania mógł on funkcjonować w codziennym życiu z „czystą kartą”.
Wniosek o ogłoszenie upadłości
Ustawa zobowiązuje przedsiębiorcę do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w terminie 30 dni od zaistnienia okoliczności, będących podstawą do jej ogłoszenia (niewypłacalność). Niedopełnienie tego obowiązku skutkuje odpowiedzialnością odszkodowawczą oraz karną. Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej leży całkowicie w gestii dłużnika. Nie ma on takiego obowiązku, ogłoszenie upadłości konsumenckiej jest dobrodziejstwem dla dłużnika, dlatego musi on spełnić określone warunki, aby sąd taką upadłość ogłosił.
Ubóstwo masy i opłaty sądowe
Przedsiębiorca musi dysponować określonym majątkiem, aby sąd mógł ogłosić jego upadłość. Zobowiązany jest wnieść opłatę za złożenie wniosku oraz zaliczkę na koszty postępowania. Brak wpłaty powoduje, że sąd obligatoryjnie oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, zaś przedsiębiorca skazany jest na postępowanie egzekucyjne. Jednakże brak środków nie zwalnia przedsiębiorcy z obowiązku złożenia wniosku w ustawowym terminie.
Nieposiadanie majątku nie stanowi przeszkody w rozpoznaniu przez sąd wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Opłata za złożenie wniosku wynosi 30 zł, zaś koszty postępowania zostaną tymczasowo pokryte ze Skarbu Państwa. Zostanie ono przeprowadzone włącznie z oddłużeniem, natomiast wszelkie koszty zostaną uregulowane w toku postępowania lub ostatecznie poniesione przez Skarb Państwa.
Liczba wierzycieli
Przedsiębiorca, aby mógł ogłosić upadłość, musi mieć minimum dwóch wierzycieli, bowiem zadaniem postępowania upadłościowego jest uregulowanie wspólnego dochodzenia roszczeń przez wielu wierzycieli wobec jednego dłużnika. W przypadku konsumenta celem postępowania upadłościowego jest oddłużenie, zatem wierzyciel może być tylko jeden (np. bank).
Sprzedaż nieruchomości
Nieruchomość przedsiębiorcy, jako składnik masy upadłościowej, podlega sprzedaży, a potrzeby mieszkaniowe przedsiębiorcy nie są uwzględniane. W upadłości konsumenckiej, po sprzedaży nieruchomości dłużnika, syndyk masy upadłościowej wydziela z uzyskanych środków kwotę, stanowiącą równowartość dwuletniego czynszu najmu mieszkania dla dłużnika i jego rodziny według szacunków na lokalnym rynku.
Plan spłaty i oddłużenie
Plan spłaty jest dostępny jedynie dla dłużników korzystających z upadłości konsumenckiej. Wykonanie planu spłaty jest warunkiem umorzenia niespłaconych zobowiązań i oddłużenia. W przypadku braku jakiegokolwiek majątku planu spłaty nie sporządza się. Zadłużenie przedsiębiorcy zostaje umorzone przez sąd po sprzedaży jego majątku, natomiast jego oddłużenie możliwe jest jedynie wówczas, jeżeli jego niewypłacalność nastąpiła na skutek wyjątkowych okoliczności (np. klęski żywiołowej).
Dodaj komentarz