Zanim dłużnik złoży w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej, musi się do tego starannie przygotować. Podstawą jest wykazanie, że niewypłacalność dłużnika nie nastąpiła z jego winy – czyli że nie doprowadził do niej ani nie zwiększył jej stopnia bądź umyślnie, bądź w wyniku rażącego niedbalstwa. Według obecnie obowiązującej ustawy Prawo upadłościowe jedynie wówczas dłużnik ma szansę na umorzenie – w części lub w całości – swoich zobowiązań.
Dokumentacja, świadkowie
Dokumenty są najważniejszym elementem składowym wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Dłużnik powinien odtworzyć historię swoich wszystkich dochodów i zobowiązań. Jeżeli w dokumentacji są braki, należy wystąpić do wierzycieli (ZUS, banki, Urząd Skarbowy, wierzyciele prywatni) z wnioskami o wydanie kopii umów, zaświadczeń o wysokości zadłużenia, wniosków o ugodę, itp. Jest to ważne także z innego powodu. Dokumenty potwierdzają bowiem nie tylko istnienie zadłużenia i jego wysokość, ale świadczą również o rzetelności dłużnika – dbałości o dokumenty, nieunikaniu kontaktów z wierzycielami i gotowość do współpracy w zakresie rozwiązania problemu zadłużenia. Wszelka korespondencja z wierzycielami powinna się odbywać drogą mailową bądź tradycyjną pocztą w formie listów poleconych za potwierdzeniem odbioru. Znaczenie mają bowiem również daty, stwierdzające pozostawanie dłużnika w stałym kontakcie z wierzycielami. Ale uwaga: kontakt z wierzycielem należy utrzymywać jedynie wówczas, jeżeli sam wierzyciel do niego dąży.
Jeżeli dłużnik uważa, że w okresie powstawania jego niewypłacalności zaistniały jakieś niezależne od niego zdarzenia, które – jego zdaniem – mogły mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie niewypłacalności, warto sporządzić listę świadków tych zdarzeń i wraz z ich adresami dołączyć do wniosku. Takim zdarzeniem może być np. przewlekła choroba dłużnika lub członka jego najbliższej rodziny i konieczność poniesienia znacznych wydatków na leczenie, utrata mienia w wyniku pożaru lub innego czynnika losowego.
Jeżeli dłużnik prowadził działalność gospodarczą, powinien zgłosić zaprzestanie jej prowadzenia, bowiem upadłość konsumencką może ogłosić wyłącznie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Zaświadczenie o wykreśleniu z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) będzie przydatne jako załącznik do wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej.
Zachowania niedopuszczalne i niekorzystne
Sąd uwzględni wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej tylko wobec dłużnika, który wykazuje dobrą wolę, buduje i utrzymuje postawę osoby rzetelnej. Dlatego w żadnym wypadku przed złożeniem wniosku nie powinien on:
- zaciągać nowych zobowiązań finansowych – pożyczać pieniędzy od kogokolwiek i w jakiejkolwiek formie,
- umniejszać posiadanego majątku, np. poprzez sprzedaż lub darowiznę,
- podpisywać umów ugody z wierzycielami,
- zmieniać stanu cywilnego (zawarcie związku małżeńskiego, separacja, rozwód),
- podpisywać umowy majątkowej małżeńskiej (intercyzy),
- wypowiadać umowy o pracę (lub zrzekać się innych źródeł dochodu),
- odrzucać spadku.
Niekorzystnie na postrzeganie osoby dłużnika przez sąd może wpłynąć także udzielanie informacji o stanie jego finansów, wydatkach, posiadanych cennych rzeczach, wreszcie – o zamiarze złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Jeżeli wierzyciel (wierzyciele) nie kontaktuje się z dłużnikiem, nie powinien on tego kontaktu szukać i nawiązywać. Ponadto dłużnik nie powinien ignorować przesyłek poleconych z sądu i od komornika.
Nie należy zaniedbywać wspomnianego już wyrejestrowania działalności gospodarczej. Nie wystarczy ją zawiesić! W formularzu, na którym składa się wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej, nie ma pytania o prowadzenie takiej działalności przez wnioskodawcę. Jednak sąd ten stan zweryfikuje i jeżeli działalność nie została wyrejestrowana, wniosek zostanie odrzucony.
Dodaj komentarz