Poręczenie, powszechnie znane jako żyrowanie, zobowiązuje poręczyciela do spłaty wierzytelności na wypadek, gdyby dłużnik tego nie uczynił. Poręczyciel co do zasady odpowiada za dług jako współdłużnik solidarny, a jeżeli jest ich kilku, wierzyciel może dokonać wyboru, od którego będzie dochodził wierzytelności.
Niewypłacalność
Poręczyciel narażony jest na ryzyko niewypłacalności, jeżeli dłużnik w chwili poręczania znajdował się na granicy niewypłacalności lub był już niewypłacalny. W momencie wezwania poręczyciela przez wierzyciela do spłaty całości długu, sytuacja tego pierwszego staje się krytyczna. Dlatego przed udzieleniem poręczenia zawsze należy dokładnie sprawdzić stan majątkowy dłużnika, aby nie narazić się na zarzut rażącego niedbalstwa.
Jednakże jeżeli poręczyciel miał dokładną wiedzę na temat stanu majątkowego dłużnika i stan ten wskazywał, że dłużnik jest wypłacalny, a jedyną przyczyną niewypłacalności poręczyciela jest niewypłacalność dłużnika – poręczyciel nie ponosi winy za tę sytuację i nie można mu postawić zarzutu rażącego niedbalstwa. Jest to o tyle istotne, że poręczyciel, który stał się niewypłacalny na skutek dochodzenia przez wierzyciela całości długu, może złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej bez obaw, że zostanie on oddalony przez sąd.
Analiza sytuacji poręczyciela
Sąd upadłościowy, badając wniosek poręczyciela, bierze pod uwagę następujące kwestie:
- Wspomnianą wyżej wiedzę poręczyciela o stanie majątkowym dłużnika i jego zdolności płatniczej,
- Dochody poręczyciela – choć oczywiste jest, że nie są one wystarczające do zaspokojenia wierzyciela w całości,
- Istnienie innych okoliczności, mających negatywny wpływ na wypłacalność poręczyciela w chwili udzielania poręczenia (np. świadomość rychłej utraty pracy) albo na wypłacalność dłużnika głównego,
- Złożenie przez członka zarządu spółki wniosku o ogłoszenie jej upadłości w ustawowym terminie 30 dni,
- Istnienie okoliczności, dotyczących sytuacji majątkowej dłużnika głównego lub poręczyciela, o których wierzyciel nie wiedział w chwili udzielania kredytu,
- Istnienie okoliczności, na skutek których poręczenie nosiło cechy nierozsądności (np. dłużnik otrzymał kredyt na podstawie nieprawdziwych danych o dochodach),
- Przyczyna/przyczyny zaprzestania obsługi zadłużenia przez dłużnika głównego, liczba spłaconych rat, okoliczności poinformowania poręczyciela przez dłużnika o zaprzestaniu obsługi zadłużenia.
W przypadku braku zabezpieczenia rzeczowego (hipotecznego) kredytu lub niskiej zdolności kredytowej dłużnika głównego, banki dążą do maksymalnego zabezpieczania udzielanych kredytów. Upadłość konsumencka daje możliwość ochrony poręczycieli przed tą praktyką, szczególnie jeżeli są oni członkami zarządu spółki z o.o.
Ważne szczegóły
Poręczyciel musi mieć świadomość, że udzielone poręczenie traktowane jest przez bank jak zobowiązanie starającego się o kredyt. Innymi słowy, poręczenie pogarsza zdolność kredytową poręczyciela. Jeżeli jest kilku poręczycieli, wierzyciel może zwrócić się o spłatę całości długu do każdego z nich według uznania. Dlatego warto, aby poręczyciele zadbali o zapis w umowie kredytu o rozłożeniu zobowiązań i maksymalnej kwocie poręczenia.
Wskazane jest, by podpisać porozumienie dłużnika z poręczycielem, na mocy którego dłużnik odda poręczycielowi w zastaw określone rzeczy (np. kosztowności) do czasu spłacenia kredytu. Porozumienie takie podpisuje się bez udziału wierzyciela.
Dodaj komentarz