W pocie czoła wypełniłeś i złożyłeś do odpowiedniego sądu wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Został pozytywnie rozpatrzony? To niewątpliwy sukces, ale również dopiero początek drogi ku pełnemu wyjściu z zadłużenia. Przeczytaj na co się przygotować po ogłoszeniu upadłości i nie daj się zaskoczyć zmianom…
…A tych po uwzględnieniu wniosku jest naprawdę wiele. Sąd wyda stosowne postanowienie, które dostarczy następnie do syndyka zajmującego się zarządzaniem Twoim majątkiem, a także do właściwej izby skarbowej, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Podobnie o Twojej upadłości dowiedzą się także: pracodawca, zainteresowani wierzyciele, komornik czy banki i inne instytucje ustawowo upoważnione do udzielonej Ci pożyczki lub kredytu.
Przestaniesz mieć możliwość zarządzania swoim majątkiem – nie będziesz mógł samodzielnie sprzedać lub przekazać w akcie darowizny na przykład mieszkania albo samochodu. Z pewnością niedopuszczalne będzie podejmowanie przez Ciebie bez wyraźnego uzasadnienia działań, które mogłyby skutkować znaczącym zwiększeniem zadłużenia. Twój dobytek – ruchomości lub nieruchomości, które są możliwe do zbycia i nie są wyłączone z egzekucji – wejdzie do tak zwanej masy upadłości, która w pierwszej kolejności zostanie przeznaczona na spłatę zadłużenia. Co ciekawe, jeżeli jesteś w związku małżeńskim, pomiędzy Tobą a współmałżonkiem powstanie odtąd rozdzielność majątkowa. Nie zmieni to faktu, że wcześniej zgromadzony wspólny majątek zostanie przeznaczony na uregulowanie Twojego długu.
Kolejnym ważnym elementem postępowania upadłościowego jest plan spłaty wierzycieli. Ustala go sąd w zależności od Twoich warunków i majątku, na czas nie dłuższy niż trzy lata. Ten etap przypomina spłatę bankowych rat, ale uznaje się go za o wiele przystępniejszy dla dłużników – jest „szyty na miarę”, czyli dopasowany do konkretnych możliwości. Co ważne, jeżeli już po ogłoszeniu upadłości zaciągnąłeś kolejne zobowiązania, zostaną one uwzględnione w planie spłaty w pełnej wysokości. Od tej zasady istnieje wyjątek: dług może zostać umorzony bez ustalenia rzeczonego planu. Dzieje się tak w sytuacji, jeżeli kondycja finansowa dłużnika w oczywisty sposób uniemożliwia spłatę długów – na przykład dłużnik nie może wykazać żadnego dochodu lub własności.
Postanowienie o upadłości konsumenckiej finalnie umarza wszelkie prowadzone postępowania egzekucyjne oraz zajęcia komornicze. Co więcej, w czasie planu spłaty komornik nie może wszcząć postępowania egzekucyjnego wobec wierzytelności poczynionych przed ustaleniem planu.
Po ogłoszeniu upadłości powinieneś do końca kwietnia każdego roku złożyć do sądu upadłościowego sprawozdanie z wykonania planu. Znaleźć się w nim winny osiągnięte przez Ciebie przychody, Twoje spłaty, nabyte składki majątkowe oraz kopia złożonego zeznania podatkowego za poprzedzający rok.
Jeżeli plan jest niemożliwy do wykonania, możesz w każdej chwili zwrócić się do sądu z prośbą o zmianę, na przykład poprzez zmniejszenie rat. W jego gestii jest również przedłużenie terminu spłaty o dodatkowe osiemnaście miesięcy.
Nie musisz się martwić, że zostaniesz bez środków do życia. Prawo zostało skonstruowane w ten sposób, aby zabezpieczyć Twoje podstawowe potrzeby. I tak, wynagrodzenie będzie mogło być zajęte tylko do wysokości określonej w ustawie. Podobnie, jeżeli w skład masy upadłości wejdzie dom lub mieszkanie, w których mieszkasz, z sumy uzyskanej przez syndyka ze sprzedaży zostanie wydzielona część poświęcona na opłacenie średniego czynszu w okresie od dwunastu do dwudziestu czterech miesięcy.
Po wykonaniu planu spłaty wierzycieli sąd wyda postanowienie o umorzeniu zobowiązań powstałych przed dniem ogłoszenia upadłości. Odtąd możesz zacząć życie z „czystą kartą”. Jeśli zajdzie taka potrzeba, kolejny wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej będziesz mógł złożyć nie wcześniej niż za dziesięć lat.
Warto zauważyć, że istnieją zobowiązania, które nie ulegają umorzeniu. Według prawa należą do nich między innymi alimenty, renty z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci, zobowiązania do zapłaty orzeczonych przez sąd kar grzywny oraz wynikające z obowiązku naprawienia szkody czy zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.
Dodaj komentarz