Z testem prywatnego wierzyciela mamy do czynienia w postępowaniu restrukturyzacyjnym. Jest to jeden z podstawowych elementów planu restrukturyzacyjnego, który służy ocenie, czy pomoc udzielona dłużnikowi w trakcie restrukturyzacji będzie pomocą publiczną. Należy całościowo przyjrzeć się wsparciu, które ma zostać udzielone przedsiębiorcy i odrębnie ocenić pomoc udzielaną przez podmiot publicznoprawny. W tym celu przeprowadza się tzw. test prywatnego wierzyciela, który jest porównaniem postawy wierzyciela publicznego z postawą wierzyciela prywatnego kierującego się zazwyczaj interesem własnym.
Konieczność przeprowadzenia testu prywatnego wierzyciela w postępowaniu restrukturyzacyjnym wynika z art. 140 Prawa restrukturyzacyjnego. Z ust. 1 tego artykułu wynika, kiedy element ten staje się jednym z ważniejszych składowych planu restrukturyzacyjnego. Są to sytuacje, gdy w czasie trwania postępowania restrukturyzacyjnego przedsiębiorstwu może zostać udzielona pomoc państwowa, czyli przy wykorzystaniu zasobów państwowych. Wsparcie to mogłoby mieć formę:
- zmniejszenia wysokości zobowiązań,
- rozłożenia spłaty na raty,
- odroczenia terminu spłaty zobowiązania,
- zawieszenia postępowań egzekucyjnych na podstawie postanowienia sądu lub sędziego-komisarza,
- udzielenia pożyczki, kredytu, poręczeń, gwarancji.
Test prywatnego wierzyciela jest więc oceną, czy udzielone wsparcie będzie miało charakter pomocy publicznej.
Jak wygląda test prywatnego wierzyciela?
Celem testu prywatnego wierzyciela jest sprawdzenie, czy prywatny wierzyciel zaakceptowałby warunki spłaty przewidziane w propozycjach układowych postępowania restrukturyzacyjnego, a zatem czy wierzyciel publiczny zachowuje się tak samo, jak wierzyciel prywatny (kierując się interesem własnym). Test składa się z kilku elementów i musi zawierać informacje o tym, w jakim stopniu roszczenia wierzyciela publicznoprawnego zostaną zaspokojone w toku postępowania restrukturyzacyjnego w przypadku zawarcia układu. Aby dokonać wspomnianej oceny, test musi dostarczać szczegółowych danych dotyczących wysokości zobowiązań objętych układem, z wyszczególnieniem wysokości zobowiązań w odniesieniu do poszczególnych wierzycieli oraz treść propozycji układowych względem poszczególnych wierzycieli publicznoprawnych. Z drugiej strony, test musi zawierać podobne informacje dotyczące jednak postępowania upadłościowego prowadzonego wobec dłużnika. Chodzi zatem o uwzględnienie wartości jego majątku, wysokości obciążeń, kosztów postępowania upadłościowego, a także kategorii poszczególnych wierzytelności. Zgromadzone dane pozwalają przeprowadzić porównanie, czy roszczenia wierzycieli publicznoprawnych zostałyby zaspokojone w większym stopniu na skutek przeprowadzenia postępowania upadłościowego czy restrukturyzacji. Test umożliwia uzyskanie odpowiedzi na kluczowe pytanie, czy wierzyciel prywatny zaakceptowałby warunki układu, a jeśli tak, oznacza to, że w tym konkretnym przypadku nie mamy do czynienia z pomocą publiczną.
Czemu tak istotne jest określenie, czy mamy do czynienia z pomocą publiczną?
Prawo wspólnotowe określa szczegółowo możliwość udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcom. Trzeba zaznaczyć, że zakazana jest jakakolwiek pomoc publiczna, która mogłaby zakłócać konkurencję poprzez szczególne wspieranie niektórych przedsiębiorstw. Pomoc taka nie może także zakłócać czy wpływać na wymianę handlową między państwami członkowskimi. Oczywiście, jak od każdej zasady, także od tej istnieją wyjątki. Jednym z nich jest pomoc publiczna niewielkich rozmiarów, która nie wpływa na konkurencję czy wymianę między państwami UE. Określono również wartość tej kwoty na poziomie 200 000 euro w ciągu 3 lat dla danego przedsiębiorstwa.
Jeśli wynik testu prywatnego wierzyciela prowadzi do wniosku, że będziemy mieć do czynienia z pomocą publiczną i przekroczy ona dozwolony próg, organ mający udzielić pomocy musi powiadomić o tym fakcie sędziego-komisarza i złożyć stosowaną opinię. Negatywna opinia stawia dłużnika przed koniecznością zmiany proponowanego układu tak, aby uzyskana pomoc nie stanowiła pomocy publicznej lub by jej wysokość mieściła się w ustalonych granicach. Jeśli dłużnik nie złoży nowych propozycji, postępowanie umarza się.
Istnieje jednak możliwość udzielenia wsparcia, które będzie pomocą publiczną, jedynie na restrukturyzację przedsiębiorstwa i pod szczególnymi warunkami. Te zaś określone zostały w art. 141 Prawa restrukturyzacyjnego (Pomoc publiczna na restrukturyzację) oraz kolejnych (Zakres pomocy i Warunki udzielania pomocy publicznej).
Dodaj komentarz