Głównym elementem odróżniającym postępowanie układowe od przyspieszonego postępowania układowego jest suma wierzytelności spornych. W przyspieszonym postępowaniu układowym nie może ona przekraczać 15 proc. sumy wszystkich wierzytelności. W postępowaniu układowym natomiast musi przekraczać 15 proc. tej sumy.
Wierzytelnościami spornymi są takie, wobec których:
- Dłużnik został wezwany do zapłaty
- Dłużnik został wezwany do ugody
- Wytoczone zostało powództwo przeciwko dłużnikowi
- Sformułowany został zarzut potrącenia w sprawie wszczętej przez dłużnika
- Toczy się postępowanie przed sądem polubownym
- Dłużnik zgłosił zastrzeżenia w postępowaniu restrukturyzacyjnym.
Postępowanie rozpoczyna się od złożenia w sądzie wniosku. Zgodnie z Prawem restrukturyzacyjnym:
Art. 265. O ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej, wniosek o otwarcie postępowania układowego powinien odpowiadać wymogom formalnym określonym w art. 227 ust. 1 pkt 1−3 i pkt 6−10 oraz ust. 2 i 3.
Art. 266. 1. We wniosku o otwarcie postępowania układowego dłużnik uprawdopodabnia zdolność do bieżącego zaspokajania kosztów postępowania układowego i zobowiązań powstałych po dniu jego otwarcia.
2. Do wniosku o otwarcie postępowania układowego nie dołącza się odpisów propozycji układowych.
3. Przepisy art. 228 i art. 229 stosuje się odpowiednio.
Art. 267. Sąd może żądać od dłużnika zaliczki na wydatki postępowania o otwarcie postępowania układowego pod rygorem pominięcia czynności, z którą jest związane wezwanie do uiszczenia zaliczki, albo, w przypadku wezwania do uiszczenia zaliczki na wynagrodzenie tymczasowego nadzorcy sądowego, pod rygorem umorzenia postępowania.
Podczas rozpoznawania wniosku może dojść do zabezpieczenia majątku dłużnika poprzez ustanowienie nadzorcy sądowego. Po otwarciu postępowania nadzorca w terminie 30 dni dokonuje inwentaryzacji i bada zapisy w księgach firmy, celem ustalenia i oszacowania masy układowej. Jest to kolejna różnica w stosunku do przyspieszonego postępowania układowego, w którym czynności te nie występują.
Nadzorcy sądowemu przysługują szerokie prerogatywy; wstępuje on do postępowań sądowych administracyjnych, sądowo-administracyjnych i przed sądami polubownymi, dotyczących masy układowej, jako uczestnik lub tzw. interwenient uboczny. Ponadto sporządza plan restrukturyzacyjny i spis wierzytelności.
Sędzia-komisarz wyznacza termin zwołania zgromadzenia wierzycieli, celem przeprowadzenia głosowania nad układem. Po przyjęciu układu sąd wydaje postanowienie o jego zatwierdzeniu.
Czas trwania postępowania układowego generalnie nie powinien być dłuższy niż 12 miesięcy. Sąd powinien rozpoznać wniosek w ciągu dwóch tygodni; jednak jeżeli istnieje konieczność wyznaczenia rozprawy, powinna ona zostać wyznaczona w ciągu 6 tygodni.
Dodaj komentarz