Jednym z etapów postępowania upadłościowego jest likwidacja całego majątku dłużnika. Syndyk stara się spieniężyć wszystkie ruchomości i nieruchomości upadłego, w tym dom lub mieszkanie, w którym mieszka. Jednak po utracie dotychczasowego miejsca zamieszkania konsument nie jest pozostawiony sam sobie z wizją bezdomności. Przepisy dotyczące upadłości konsumenckiej przewidują rozwiązanie kwestii mieszkaniowej upadłego dłużnika.
Potrzeba mieszkaniowa upadłego
Jeżeli w skład masy upadłości tzn. majątku dłużnika wchodzi mieszkanie lub dom jednorodzinny, w którym on zamieszkuje to z sumy uzyskanej ze sprzedaży danej nieruchomości przekazuje się upadłemu kwotę, która odpowiada cenie przeciętnego czynszu najmu lokalu mieszkalnego, w tej samej lub sąsiedniej miejscowości, za okres od dwunastu do dwudziestu czterech miesięcy. Takie działanie wynika z konieczności zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych dłużnika i osób będących na jego utrzymaniu. Kwota przeznaczona na opisany cel pochodzi ze sprzedaży tylko tej nieruchomości, w której dana rodzina faktycznie mieszkała, tzn. rzeczywiście i stale przebywała, a nie ze wszystkich obiektów wchodzących w skład majątku. Dłużnik nie może się więc spodziewać wypłaty po ewentualnej sprzedaży pozostałych nieruchomości. Nie ma w tej sytuacji znaczenia posiadanie lub nieposiadanie meldunku. Opisywana kwota nie może zostać ustanowiona po sprzedaży lokali użytkowych, czy niezabudowanych gruntów.
Wyliczanie kwoty na najem
Aby uzyskać fundusze na wynajęcie mieszkania upadły musi złożyć odpowiedni wniosek. Przyznanie upadłemu wydzielonej z ceny sprzedaży nieruchomości kwoty, nie odbywa się nigdy z urzędu. Wysokość kwoty określa sędzia-komisarz na posiedzeniu niejawnym i bierze pod uwagę kilka czynników:
- potrzebę mieszkaniową upadłego i liczbę osób, które pozostają na jego utrzymaniu,
- zdolności zarobkowe dłużnika tzn. wysokość otrzymywanego wynagrodzenia, a w przypadku bezrobotnych- wykształcenie i zarobki z ostatniego miejsca pracy,
- kwotę uzyskaną ze sprzedaży mieszkania lub domu,
- opinię syndyka (nie jest ona wiążąca).
Osoby należące do wspólnego gospodarstwa domowego, nie muszą być spokrewnione z dłużnikiem, ani być z nim w związku małżeńskim. Istotne są relacje między nimi i więzi ekonomiczne. Jeżeli upadły nie zgadza się z wysokością przydzielonej mu kwoty, może złożyć zażalenie na wydane postanowienie. Zażalenie rozpatruje sąd rejonowy- upadłościowy w składzie trzech sędziów, a jego decyzja jest ostateczna.
Zaliczka
Zdarza się, że sprzedaż opuszczonego przez upadłego i jego rodzinę lokalu, opóźnia się. W takiej sytuacji, jeśli fundusze masy upadłości są wystarczające, sędzia-komisarz może przyznać konsumentowi zaliczkę na poczet kwoty, na zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych. Zaliczka ta nie stanowi jednak kosztów postępowania, więc nie zostanie ona tymczasowo pokryta przez skarb Państwa. Co prawda przepisy nie wskazują, w jakim terminie trzeba złożyć wniosek o zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, ale warto to zrobić zaraz po tym jak nieruchomość zostanie sprzedana, a pieniądze ze sprzedaży zasilą masę upadłości. Jeżeli środki te zostaną rozdzielone i wypłacone wierzycielom, może zabraknąć funduszy na wypłatę jakiejkolwiek kwoty dłużnikowi.
Dodaj komentarz