Zadłużony konsument składając w sądzie upadłościowym wniosek o ogłoszenie upadłości, robi to z nadzieją, że postępowanie w jego sprawie przebiegnie pomyślnie i zakończy się umorzeniem wierzytelności, których on nie jest w stanie spłacić. Warto mieć jednak na uwadze to, że przyjęcie przez sąd wypełnionego Wniosku dłużnika o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej jest dopiero początkiem drogi do oddłużenia.
Konsumenckie postępowanie upadłościowe jest postępowaniem składającym się z kilku części, ale to: jak będzie przebiegać, często jest podporządkowane temu w jakim położeniu znajduje się obecnie dłużnik. Czas trwania poszczególnych etapów zależy m.in. od sytuacji majątkowej i osobistej wnioskodawcy, od jego możliwości zarobkowych, co zwykle ma związek ze stanem zdrowia dłużnika lub wiekiem, oraz od tego jak szybko działa w danej sprawie wyznaczony przez sąd syndyk.
Podczas pierwszego etapu postępowania, nazywanym postępowaniem w przedmiocie ogłoszenia upadłości, sędzia rozpoznaje złożony i przedstawiony mu wniosek. Rozpoznanie wniosku może mieć miejsce na posiedzeniu niejawnym tj. bez udziału stron, w tym dłużnika, lub podczas wyznaczonej wcześniej rozprawy, na której sędzia zechce przesłuchać wnioskującego o ogłoszenie upadłości konsumenta w związku z opisanymi we wniosku wydarzeniami. Po zakończeniu rozprawy sędzia wydaje postanowienie. Jeżeli postanowienie zostanie wydane i ogłoszone jedynie na podstawie danych umieszczonych we wniosku i dołączonych do niego załączników na posiedzeniu niejawnym, wówczas dłużnik listem otrzyma decyzję wraz z jej uzasadnieniem. W wydanym postanowieniu sąd ogłasza upadłość dłużnika lub oddala wniosek. Zgodnie z Ustawą prawo upadłościowe, postanowienie w sprawie ogłoszenia upadłości sąd wydaje w czasie dwóch miesięcy od dnia, w którym wniosek został złożony. Wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia zażalenia, jeżeli sąd postanowił wniosek oddalić.
Wydanie postanowienia o ogłoszeniu upadłości konsumenckiej rozpoczyna następny etap tego złożonego postępowania – tzw. właściwe postępowanie upadłościowe. W tym czasie, sąd wyznacza do dalszego prowadzenia postępowania sędziego-komisarza oraz syndyka. Od tego momentu cały majątek dłużnika, jeżeli tylko go posiada, staje się masą upadłości, nad którą nadzór przejmuje syndyk. Syndyk przygotowuje majątek do sprzedaży, ustala jego składniki i wartość, sporządza listę wierzytelności i stara się wyprzedać wszystkie nieruchomości i wartościowe przedmioty, które weszły w skład masy upadłości. Ustawa zobowiązuje syndyka do tego, aby podejmował działania, które pozwolą zakończyć sprzedaż majątku w czasie sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia upadłości. Niemożliwe jest jednak jednoznaczne wskazanie ile czasu zajmie syndykowi spieniężenie majątku upadłego konsumenta. Wpływ mają na to takie aspekty jak np. wielkość majątku i jego atrakcyjność. Celem likwidacji masy upadłości jest uzyskanie środków na spłatę wierzycieli upadłego konsumenta i pokrycie kosztów trwającego postępowania, które tymczasowo zostały opłacone przez Skarb Państwa. Jeżeli upadły nie posiada majątku, etap likwidacji jest oczywiście pomijany, co zwykle przyspiesza całe postępowanie. W takiej sytuacji syndyk jedynie przygotowuje listę wierzytelności, którą zatwierdza sędzia-komisarz. Po tym jak lista wierzytelności zostanie zatwierdzona, sędzia ustala plan spłaty wierzycieli.
Postępowanie w przedmiocie ustalenia planu spłaty wierzycieli wszczyna sąd z urzędu, po zakończeniu likwidacji majątku. Wytyczne planu, tzn. kwota jaką upadły będzie zobowiązany spłacać swoim wierzycielom oraz jak długo będzie trwała spłata zobowiązań (maksymalnie trzydzieści sześć miesięcy), ustalane są po wysłuchaniu syndyka, dłużnika i wierzycieli, choć opinia dłużnika w tym temacie nie jest dla sądu wiążąca. Tworząc plan spłaty wierzycieli, sąd uwzględnia możliwości zarobkowe dłużnika, koszty utrzymania jego i jego rodziny, ich sytuację mieszkaniową, a także wysokość niespłaconych zobowiązań. W postanowieniu o ustaleniu planu spłaty wierzycieli, sąd wskazuje również jaka kwota zostanie umorzona, jeżeli upadły wywiąże się z postanowień planu.
Na postanowienie sądu, o ustalonym planie, przysługuje prawo do złożenia zażalenia. W wyjątkowych okolicznościach sąd może odstąpić od ustanowienia planu i umorzyć długi z pominięciem tego etapu. W czasie obowiązywania planu spłaty wierzycieli, upadły zobowiązany jest składać sądowi raz w roku, do ostatniego dnia kwietnia sprawozdanie za rok ubiegły i zamieszczać w nim m.in. dane dotyczące swoich zarobków i spłaconych kwot. W okresie realizowania postanowień planu, upadły nie może dokonywać czynności prawnych, które mogłyby wpłynąć negatywnie na jego zdolność do spłaty wierzycieli. W przypadku zaistnienia nowych okoliczności, które uniemożliwiają upadłemu wywiązanie się z postanowień planu, sąd na wniosek dłużnika i po wysłuchaniu wierzycieli może wydłużyć czas spłaty na kolejne, tym razem nieprzekraczalne, osiemnaście miesięcy. Zmiany w planie spłaty wierzycieli mogą zajść również, na wniosek upadłego lub wierzycieli, jeżeli sytuacja materialna upadłego polepszy się. Jednak poprawa ta musi wynikać z innej przyczyny niż zwiększenie wynagrodzenia za pracę upadłego konsumenta. W sytuacji, kiedy nieposiadający majątku upadły konsument dodatkowo nie jest w stanie wywiązać się z jakichkolwiek wytycznych dotyczących spłaty wierzycieli, wówczas sąd umarzając mu długi, może umorzyć także zobowiązania wobec Skarbu Państwa, które powstały po tym jak Skarb Państwa w początkowej fazie postępowania pokrył koszty jego przeprowadzenia.
Dodaj komentarz