Upadłość konsumencka dotyczy osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, które stały się niewypłacalne na skutek okoliczności niezależnych od nich. Jeśli osoba niewypłacalna ma status przedsiębiorcy również ma prawo ogłosić upadłość, jednak na innych zasadach. Ogłoszenie upadłości przedsiębiorcy wiąże się z liczniejszymi formalnościami, wyższymi kosztami, a co więcej nie zawsze prowadzi do oddłużenia. Czy zatem przedsiębiorca nie może w ogóle myśleć o upadłości konsumenckiej?
Aby przedsiębiorca mógł ogłosić upadłość konsumencką musi najpierw zamknąć działalność – niedopuszczalne jest samo zawieszenie działalności, musi ona zostać wykreślona z rejestru CEIDG. To pierwszy krok, aby w ogóle można było myśleć o ogłoszeniu upadłości konsumenckiej, wciąż jednak to mało, aby być pewnym uzyskania statusu upadłego konsumenta. Na niewypłacalnym przedsiębiorcy ciąży obowiązek złożenia wniosku o upadłość przedsiębiorcy w terminie 30 dni od dnia powstania niewypłacalności. To bardzo ważna informacja dla wszystkich osób prowadzących działalność gospodarczą – niezłożenie odpowiedniego wniosku w stosownym czasie, uniemożliwia staranie się o upadłość konsumencką. Trzeba również zaznaczyć, że przedsiębiorca ma obowiązek złożyć wniosek o upadłość, gdy jest niewypłacalny, zaś na dłużniku będącym osobą fizyczną taki obowiązek nie ciąży. Upadłość konsumencka jest przywilejem, z którego osoby zadłużone mogą, ale nie muszą korzystać, podczas gdy przedsiębiorcy nie wywiązujący się z obowiązku ogłoszenia upadłość mogą ponieść poważne konsekwencje (czasowy zakaz prowadzenie działalności, kary pieniężne, a nawet kary ograniczenia lub pozbawienia wolności). Dlatego też, bardzo często się zdarza, że wniosek o upadłość konsumencką zostanie oddalony właśnie z powodu niedopełnienia obowiązku złożenia wniosku o upadłość przedsiębiorcy. W tym miejscu warto wspomnieć, że przedsiębiorca, który ma problemy finansowe ma również możliwość przeprowadzenia działań restrukturyzacyjnych, które mają na celu poprawę kondycji przedsiębiorstwa i uniknięcie upadłości oraz likwidacji. Restrukturyzacja ma pierwszeństwo przed upadłością, co oznacza, że w sytuacji złożenia dwóch wniosków jednocześnie, sąd najpierw zajmie się wnioskiem o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego.
Upadłość konsumencka przedsiębiorcy
Upadłość konsumencką może ogłosić przedsiębiorca, który złożył w terminie wniosek o upadłość przedsiębiorcy – wypełnił więc swój obowiązek jako przedsiębiorca, jednak sąd wniosek oddalił z uwagi na brak wymaganych środków finansowych niezbędnych do przeprowadzenia upadłości przedsiębiorcy. Jednym z warunków ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy jest posiadanie odpowiedniego majątku, który pokryje koszty postępowania upadłościowego oraz pozwoli na spłatę części zadłużenia. Jeśli przedsiębiorstwo nie dysponuje majątkiem w momencie składania wniosku o upadłość, wniosek taki zostanie oddalony. To moment, w którym przedsiębiorca może myśleć o upadłości konsumenckiej. Pierwszym krokiem musi być jednak wspominane zamknięcie działalności. Przedsiębiorca już następnego dnia po wykreśleniu z rejestru CEIDG staje się konsumentem i może przygotować wniosek o upadłość konsumencką. Prawo daje więc przedsiębiorcy możliwość starania się o upadłość konsumencką, jednak tylko pod warunkiem wcześniejszego złożenia wniosku o upadłość gospodarczą. Jeśli obowiązek nie został spełniony, sąd oddali wniosek o upadłość konsumencką, z uwagi na wystąpienie przesłanek negatywnych.
Względy słuszności i humanitaryzmu
Choć najczęściej niezłożenie w terminie wniosku o upadłość przedsiębiorcy skutkuje niemożnością starania się o upadłość konsumencką, zdarza się, że niespełnienie obowiązku wcale nie wyklucza ogłoszenia upadłości konsumenckiej – w niektórych przypadkach sąd kieruje się bowiem względami słuszności i humanitaryzmu. Przedsiębiorca musi jednak dostarczyć sądowi wszelkich możliwych dowodów świadczących na jego korzyść.
Dodaj komentarz