We wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnik jest zobowiązany umieścić spis wierzycieli wraz z ich adresami, wysokościami wierzytelności i terminami ich zapłaty. Dodatkowo w piśmie należy uwzględnić spis wierzytelności spornych: zadłużony powinien wskazać te należności, które uważa za nieuzasadnione, czyli według niego – nieistniejące (zazwyczaj należności przedawnione i te, które są przedmiotem postępowań sądowych w toku).
W czasie postępowania upadłościowego może dojść do sytuacji, w której wierzyciele pozostają bierni, chociaż ich wierzytelności figurują w spisie podanym przez dłużnika. Wówczas ich wierzytelności nie zostają wciągnięte na listę stworzoną przez syndyka, a co za tym idzie – nie biorą one udziału w podziale funduszów masy upadłości oraz w planie spłaty wierzycieli. Spis wierzycieli przedstawiony we wniosku ma ogromne znaczenie w procesie umorzenia zobowiązań dłużnika już po zakończeniu postępowania upadłościowego oraz wykonaniu planu spłaty wierzycieli.
Powyższe kwestie są regulowane przez odpowiednie przepisy Prawa upadłościowego:
- umorzeniu podlegają zobowiązania powstałe wyłącznie przed dniem ogłoszenia upadłości;
- umorzeniu nie podlegają te zobowiązania, które zostały zatajone przez upadłego, a wierzyciel nie brał udziału w postępowaniu;
- w postanowieniu o ustaleniu planu spłaty wierzycieli sąd określa, w jakim zakresie i w jakim czasie, nie dłuższym niż 36 miesięcy, upadły jest obowiązany spłacać zobowiązania uznane na liście wierzytelności.
Z powodu bierności wierzycieli pojawiają się różnice między katalogiem wierzytelności objętych umorzeniem zobowiązania (oddłużeniem) a katalogiem wierzycieli, którzy będą zaspokajani w toku postępowania upadłościowego z likwidacji majątku upadłego oraz spłat upadłego w ramach planu spłaty wierzycieli. Pierwszy katalog powstaje na podstawie spisu dłużnika, a drugi zależy od ustalenia wierzytelności przez wpisanie ich na listę wierzytelności przez sędziego-komisarza (w drodze zgłoszenia wierzytelności przez wierzyciela bądź wciągnięcia jej na listę wierzytelności z urzędu). Największe ryzyko związane z biernością wierzycieli ponoszą byli przedsiębiorcy ubiegający się o upadłość konsumencką. Często bowiem nie dysponują odpowiednią dokumentacją poświadczającą zobowiązanie.
Może także dojść do sytuacji, w której dłużnik nie wskazał we wniosku wierzyciela, a ten nie brał udziału w postępowaniu upadłościowym. W konsekwencji wiąże się to najczęściej z problemami w zakresie skuteczności anulowania danego zadłużenia. Należność może zostać jednak umorzona, jeżeli jej nieujawnienie w toku postępowania nie powstało z powodu umyślnego działania dłużnika. Wiąże się to jednak z przedłużeniem całego procesu oddłużania. Zaleca się więc, żeby we wniosku przedstawiać nawet niedokładne czy niezupełne dane wierzyciela, co jest lepszą opcją niż jego całkowite pominięcie, choć wiąże się z koniecznością uzasadnienia braku konkretnych informacji i ich uprawdopodobnieniem. Syndyk bowiem powinien podjąć działania zmierzające do poinformowania wierzyciela o możliwości zgłoszenia swojej wierzytelności.
Każdy dłużnik w postępowaniu upadłościowym powinien wykazywać się starannością i rzetelnością. Do jego obowiązków należy m.in.: zbieranie historii każdego zobowiązania, dbałość o dokumentację, odbieranie poczty (nawet jeżeli została skierowana na nieaktualny adres), monitorowanie wierzycieli (w przypadku cesji wierzytelności). To bardzo ważne w kontekście ogłoszenia upadłości konsumenckiej oraz zakresu oddłużenia.
Dodaj komentarz