Wbrew temu, co by mogło się wydawać, postępowanie zabezpieczające służy przede wszystkim interesom wierzycieli. Jest to bowiem instytucja polegająca na zabezpieczeniu majątku dłużnika w przypadku, kiedy istnieje możliwość jakiegokolwiek naruszenia jego mienia.
Postępowanie zabezpieczające może zostać wszczęte przez sąd na wniosek uczestnika postępowania albo z urzędu. W przedmiocie zabezpieczenia sąd orzeka niezwłocznie. W sytuacjach nieregulowanych przez ustawę o prawie upadłościowym stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu zabezpieczającym.
Zabezpieczenie majątku dłużnika może się odbyć zasadniczo na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest ustanowienie tymczasowego nadzorcy sądowego. Konsekwencją dla dłużnika jest w tej sytuacji znaczne ograniczenie jego uprawnień względem majątku. Może on tylko podejmować czynności związane ze zwykłym zarządem. Wszystkie inne, jak inwestycje, sprzedaż składników majątkowych itp., wymagają zgody nadzorcy.
Druga możliwość zabezpieczenia majątku sprowadza się do powołania zarządu przymusowego nad majątkiem dłużnika. Dzieje się tak, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że dłużnik będzie ukrywał majątek albo w jakikolwiek inny sposób działał na szkodę wierzycieli oraz gdy dłużnik nie wykonuje poleceń tymczasowego nadzorcy sądowego.
Zakres obowiązków zarządu jest określany przez sąd.
Dwa – wymienione wyżej – główne sposoby zabezpieczenia majątku dłużnika tracą swoją moc z chwilą ogłoszenia upadłości, gdy mienie przejdzie w ręce syndyka. Pozostałe środki upadają w momencie ogłoszenia upadłości.