Do masy upadłości nie wchodzi mienie, które jest wyłączone od egzekucji zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego, wynagrodzenie za pracę upadłego w części niepodlegającej zajęciu oraz kwota uzyskana z tytułu realizacji zastawu rejestrowego lub hipoteki, jeżeli upadły pełnił funkcję administratora zastawu lub hipoteki, w części przypadającej zgodnie z umową powołującą administratora pozostałym wierzycielom. Jednocześnie domniemywa się, że wszystkie rzeczy znajdujące się w posiadaniu upadłego w dniu ogłoszenia upadłości, przynależą do jego majątku. Jeżeli ktoś twierdziłby, że jest inaczej, to znaczy, że określone rzeczy są jego własnością, powinien to udowodnić. Może to uczynić, składając do sędziego-komisarza wniosek o wyłączenie z masy upadłości.
We wniosku tym należy zgłosić wszelkie twierdzenia, zarzuty i dowody na ich poparcie pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku dalszego postępowania (chyba że przedstawienie ich w piśmie było niewykonalne). Sędzia-komisarz rozpoznaje ten wniosek w ciągu miesiąca od dnia jego złożenia po wysłuchaniu syndyka, nadzorcy sądowego albo zarządcy. Sędzia-komisarz, rozpoznawszy wniosek, wydaje postanowienie o wyłączeniu danego składnika majątkowego z masy upadłości albo o odmowie jego wyłączenia. Wymaga ono uzasadnienia. Na postanowienie o wyłączeniu z masy upadłości przysługuje zażalenie upadłemu i wierzycielom.
W razie oddalenia wniosku wnioskodawca może w drodze powództwa żądać wyłączenia mienia z masy upadłości. Powództwo takie wnosi się do sądu upadłościowego w ciągu miesiąca od dnia doręczenia postanowienia sędziego-komisarza o odmowie wyłączenia z masy upadłości.
Osoba, której przysługuje prawo do mienia podlegającego wyłączeniu, może żądać jego wydania lub świadczenia wzajemnego za jednoczesnym zwrotem wydatków na utrzymanie tego mienia lub na uzyskanie świadczenia wzajemnego poniesionych przez upadłego lub z masy upadłości.”