- mienie określone na podstawie ustawy (artykuły 829-836 kodeksu postępowania cywilnego):
przedmioty urządzenia domowego, pościel, bielizna i ubranie codzienne, niezbędne dla dłużnika i będących na jego utrzymaniu członków jego rodziny, a także ubranie niezbędne do pełnienia służby lub wykonywania zawodu; zapasy żywności i opału niezbędne dla dłużnika i będących na jego utrzymaniu członków jego rodziny na okres jednego miesiąca; przedmioty niezbędne do nauki, papiery osobiste, odznaczenia i przedmioty służące do wykonywania praktyk religijnych oraz przedmioty codziennego użytku, które mogą być sprzedane tylko znacznie poniżej ich wartości, a dla dłużnika mają znaczną wartość użytkową; należności wypłacone w związku ze śmiercią tytułem zapomogi lub jednorazowego zaopatrzenia pod jakąkolwiek nazwą albo z tytułu ubezpieczenia na pokrycie kosztów pogrzebu podlegają egzekucji tylko na zaspokojenie tych kosztów; świadczenia alimentacyjne, świadczenia pieniężne wypłacane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, świadczenia rodzinne, dodatki rodzinne, pielęgnacyjne, porodowe, dla sierot zupełnych oraz świadczenia z pomocy społecznej; świadczenia emertytalne w części niepodlegającej zajęciu;
- wynagrodzenie za pracę: połowa lub dwie piąte – w zależności od tego, czy są dochodzone świadczenia alimentacyjne;
- kwota uzyskana z tytułu realizacji zastawu rejestrowego lub hipoteki, jeżeli upadły pełnił funkcję administratora zastawu lub hipoteki, w części przypadającej zgodnie z umową powołującą administratora pozostałym wierzycielom;
- mienie przeznaczone na pomoc dla pracowników upadłego i ich rodzin, stanowiące zgromadzone na odrębnym rachunku bankowym środki pieniężne zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, tworzone na podstawie przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, wraz z przypadającymi po ogłoszeniu upadłości kwotami pochodzącymi ze zwrotu udzielonych pożyczek na cele mieszkaniowe, wpłatami odsetek bankowych od środków tego funduszu oraz opłatami pobieranymi od korzystających z usług i świadczeń socjalnych finansowanych z tego funduszu organizowanych przez upadłego.
Masa upadłości
Brzmi przyciężko, ale jest to jedno z przejrzystszych pojęć prawniczych. A oznacza cały majątek upadłego przeznaczony do spłaty zobowiązań względem wierzycieli. Jego kształt jest określany przez syndyka, nadzorcę sądowego albo zarządcę na podstawie dokumentów bezspornych i wpisów w księgach dłużnika. Majątek staje się masą w dniu ogłoszenia upadłości dłużnika. Nie jest jednak tak, że wraz z tym dniem upadły pozostaje na lodzie, nie mając żadnych środków do życia. Prawo określa, że do masy upadłości nie wchodzą m.in. następujące składniki majątku: